علل موفقیت دوندگان کنیایی
اینجا در کنیا زمانیکه شما بی پول و فقیر هستید ، فقیر باقی خواهید ماند مگر اینکه دونده شوید.
این جمله را قهرمان و رکورد دار سابق دنیا موزس کیپتانوی می گوید. او اضافه میکند : بیش از ۹۰ درصد دوندگان کنیایی که موفقیت های بین المللی بدست می آورند فقیر متولد می شوند.
ظرفیت و توانایی بالقوه ای که کنیا را بر بام دو های نیمه استقامت و استقامت دنیا قرار داده است باعث شده که این سوال مطرح شود:
چرا شما کنیایی ها چنین دوندگان فوق العاده ای دارید؟
نخست از مادرانشان سوال کردم ، آنها برای جواب به این سوال مجبور نبودند زیاد فکر کنند و قبل از هر چیزی میگفتند : شیر به خاطر شیر است.
واضح هست که گاو ها و مراتع در قلب زندگی این مردم قرار دارد آنها هرگز قادر نبودند که از منابع فراوانی استفاده کنند ، این مردم باغستانهای میوه که ساوانا (جنگل کم درخت) نامیده می‌شود، پرورش می‌دهند.
و قرن‌ها غذای آنها میوه بوده است اما بعدها غذای اصلی آنها به شیر و گوشت تغییر پیدا کرده و بسیاری از آنها اجازه نداشتند که شیر و گوشت را باهم در یک وعده مصرف کنند زیرا این کار به معنی اسراف و تجمل گرایی به حساب می‌آمد.
به علت غذا یا شاید علی‌رغم عادات غذایی ساختار عضلات این مردم در طی قرن ها به یک نوع ویژگی سخت و تحمل پذیر ، توسعه و تکامل پیدا کرده است ، هر چند دارای اندامی باریک و بلند هستند.
ثابت شده است که این نوع عضلات کشیده برای دویدن شگفت انگیز هستند
اکثر این افراد به لحاظ آنچه از نظر بدنی دارند فقط می توان به عنوان نمونه ایده آل برای این نوع فعالیت (دو های استقامت و نیمه استقامت)توصیه کرد.
شخصی که از اینجا دیدن می کند نمی تواند بچه تپل و چاقی را پیدا کند حتی می توانید روی این موضوع شرط بندی هم کنید اما من هنوز چنین جواب صاف و ساده ای را نمی توانستم بپذیرم.
این جمله از کیپجوگ کینو قهرمان به نام کنیایی در دهه هفتاد نقل می‌شود که هیچ رازی در کار دوندگان کنیایی وجود ندارد به جز سخت و شدید تمرین کردن.
ژنتیک یا تمرین شدید؟
آقای کولک او کانل که ایرلندی است و در آنجا در شهر ایتن معلم است می گوید: در مدرسه ای که کار میکنم، بچه ها آرام در پشت میز های خود برای ۵ و ۶ درس می نشیند.
و بسیار آرام همچون فرشته ها هستند در مدرسه او در شهر ایتن یک سری از دوندگان بزرگ از جمله پیتر روتو ، ویلیام چرچر ، مایک بویت و ویلسون کیپ کتر حضور داشتند . آقای اوکانل این طور می گوید:
در این آرامش قدرت نهفته است و دوندگان کنیایی تمرکز دارند و تمرکزشان روی هدف شان است.
آنها قادرند اجرای خود را درست همان زمانی که لازم است به نمایش بگذارند این معلم ایرلندی اضافه کرد که بچه ها دوران کودکی خود را با دویدن و راه رفتن با پای برهنه در دوازده ماه سال بر روی زمین گرم می‌گذراند.
او اضافه میکند که در اینجا هرکسی وقار و سنگینی خود را دارد حتی پیر ترین و فقیرترین افراد.
آقای تیم نواکس ، کنیایی ها را بسیار مقاوم در برابر سختی و خستگی می نامد.
آقایان مارتین و گاین اشاره دارند که دوندگان استقامت کنیا آستانه لاکتیک بالاتری ندارند.
این تفاوت به احتمال زیاد ناشی از این ژنتیک نیست بلکه به شیوه زندگی و اثرات تمرین مربوط می‌شود دویدن به طرف مدرسه و از مدرسه به خانه بر روی زمینهای تپه مانند در سنین جوانی باعث افزایش کارایی آنان در دویدن می شود .
نکته مهم دیگر اینکه تمرین با ریتم های سریع آستانه لاکتیک آنان را بالا می‌برد سال‌ها تمرین بر روی سطوح نرم ، خطر های آسیب را در آنان کاهش می دهد و بدن از آنان را در برابر آسیب مقاوم می سازد.
حال سوال این است که تفاوت دوندگان کنیایی و اروپایی در چیست؟
