جنبه های فیزیولوژیکی و عصبی عضلانی دو سرعت
اولین انرژی که در رشته های دو سرعت مثل ۱۰۰ متر یا کمتر از آن استفاده میشود (تا ۱۵ ثانیه) به کار گرفته میشود ATP_PC (آدنوزین تری فسفات – فسفات کراتین)است.
و در رشته های بیشتر از ۱۰۰ متر (۱۵ تا ۶۰ ثانیه) ATP-PC به اضافه اسید لاکتیک (گلیکولیک بی هوازی )است.
دستگاه هوازی بخش کوچکی از این انرژی را تامین میکند هر چند این دستگاه برای برگشتن به حالت اولیه ضروری است.
به عنوان مثال در دو ۲۰۰ متر سرعت تقسیم بندی انرژی به صورت زیر است:
- دستگاه فسفاژن ۳۰ درصد
- دستگاه اسید لاکتیک ۶۰ دصد
- دستگاه هوازی ۱۰ درصد
اگرچه دو سرعت یک دو تکنیکی محسوب میشود اما دو سرعت بیشتر از سایر توانایی های دیگر بیشتر از طریق ژنتیک تعیین میشود.
دونده های سرعت المپیک بیشتر از سایر افراد متوسط بدن آن ها دارای عضلات تند انقباض میباشد. به طوری که در پای این افراد مقدار این عضلات به ۶۰ درصد میرسد.
تار های عضلانی تند انقباض به زبان ساده میتوانند به تار های نوع اول و دوم تقسیم شوند که در این ما بین تار های نوع اول توانایی تحمل اسید لاکتیک بیشتر و تار های نوع دوم کمتر و سرعت نهایی بیشتری را دارای میباشند. که برای تعیین نوع تار های عضلانی از روش های گوناگونی استفاده میکنند.
ساختار عضلات
ساختار هر عضله به طور دقیق مشخص نیست هر عضله میتواند دارای تار های سریع و کند به طور همزمان باشد.
به عنوان مثال عضله نعلی دارای بیشتری سطح عضله کند انقباض (ST)میباشد.
اما چیزی که مشخص است این تار های بینابینی است که میتوان آن ها را عهده دار نقش خاصی کرد.
چنانچه عضله برای کار آهسته آماده شود در آن صورت این تارها به نوع یک یعنی کند تنش تبدیل میشوند. و چنانچه آن ها با کار و تمرین سرعتی آماده شوند به این ترتیب این نقش را ایفا میکنند و به نوع دوم توسعه میابند.
اما تار های عضلانی سریع به تنهایی ایفای نقش نخواهند کرد و لازم است عمل عصب رسانی سریع نیز صورت بگیرد.که این نیز یک ویژگی است که ژنتیک تعیین میکند.
دستگاه عصبی عضلانی واحد های حرکتی را به کار میگیرند و هماهنگی های لازم را برای میزان بالای تحریک فراهم میکنند.
این دستگاه در تمرینات سرعتی بسیار تحت فشار است.
شاید مطالب زیر برایتان جذاب باشد:
تفاوت دوندگان کنیایی و اروپایی
