ضعف چشم ها و درمان
ضعف چشم
چشمان ضعیف
در ضعف چشم چه اتفاقی می‌افتد که یک‌مرتبه احساس می‌کنید چشم‌هایتان ضعیف شده‌اند؟ افرادی که عینکی هستند، می‌دانند که تاری دید یکی از دلایل مهم ضعف چشم به شمار می‌رود، البته این حرف وقتی برای شما بیشتر محسوس خواهد بود که شماره چشم‌هایتان ده‌دهم یا صفر نباشد.
ولی چرا عده‌ای در سنین پایین و عده‌ای در میانسالی دچار ضعف چشم میشوند و برخی دیگر تا سالیان سال حتی روی عینک را هم نمی‌بینند.
مطالعات زیادی در خصوص عوامل موثر در ایجاد عیوب انکساری انجام شده است که البته در برخی از موارد آن اختلافاتی وجود دارد، به‌عنوان مثال در مورد اثر مطالعه در فاصله نزدیک (خواندن و نوشتن) مطالعاتی صورت گرفته است.
ولی به طور یقین ارتباطی بین آن و نزدیک‌بینی ثابت نشده است ولی این گونه استنباط می‌شود که مطالعه تاثیر قابل توجهی در ایجاد نزدیک‌بینی ندارد، اما اصولا افراد اجتماعی و آنهایی که بیشتر مطالعه می‌کنند، بیشتر دچار عیوب انکساری و ضعف چشم میشوند.
درمان ضعف چشم
طبق تحقیقات به عمل آمده رژیم‌های غذایی مختلف نتوانسته‌اند ارتباط مستقیم و ثابت‌شده‌ای را بین رژیم غذایی و ایجاد عیب انکساری و ضعف چشم پیدا کنند و استنباط بر این است که هیچ رژیم غذایی برای جلوگیری از عینکی شدن یا کم کردن نمره عینک وجود ندارد.
چاقی ممکن است در ایجاد دوربینی نقش داشته باشد. با این حال نقش ثابت شده‌ای را از آن نمی‌توان پیدا کرد.
ضربه‌ها از طریق تغییر در ساختمان چشم می‌توانند ضعف چشم و عیوب انکساری ایجاد کنند، همانند تغییرات بعد از پارگی قرنیه و ترمیم آن که ممکن است به صورت آستیگماتیسم خود را نشان دهد.
در مسمومیت ناشی از بیماری‌های تیروئیدی که چشم‌ها درگیر میشوند، ممکن است آستیگماتیسم ایجاد شود و افرادی که مبتلا به آب مروارید و آب سیاه میشوند یا نوزادان نارسی که دچار اختلالات چشمی میشوند و خوب درمان نمی‌شوند، بیشتر از دیگران مستعد ایجاد نزدیک‌بینی هستند.
آب و هوای گرم،داروهای ضدافسردگی و ضدحساسیت دلیلی بر ارتباط ضعف چشم را اثبات نکرده است، ارث نیز رابطه اثبات شده دقیقی با این مساله ندارد، یعنی ممکن است پدر و مادر کاملا سالم دارای فرزندانی عینکی باشند یا بالعکس، حتی در مورد سن نیز دیده شده است که در برخی موارد نزدیک‌بینی تا ۳۰ سالگی افزایش می‌یابد و مجددا ممکن است بعد از ۷۰ سالگی افزایش پیدا کند.
برای درمان ضعیف بودن چشم چه تغذیه ای مناسب است ؟
چشم یکی از اندام هایی است که شاید در نگاه اول به نظر بیاید سلامت آن چندان با تغذیه مرتبط نیست، ولی مشکلات چشمی مانند آب مروارید (کاتاراکت)، آب سیاه (گلوکوم)، خون ریزی‌های درون چشمی و نیز کم‌بینایی و نابینایی در برخی موارد، عوارض بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا ، دیابت و مشکلات عروقی هستند که در اثر تغذیه ناصحیح، چاقی و شیوه زندگی ناسالم به وجود می آیند.
چشم‌ها، شبکه‌ای از سلول‌های حساس هستند که برای عملکرد خود به مقادیر کافی مواد مغذی نیاز دارند.
کمبود‌های تغذیه‌ای در درازمدت روی بینایی آثار سوء خواهد گذاشت و به همین علت در سراسر جهان در عرصه علم چشم پزشکی، علاقه زیادی به بررسی نقش تغذیه و مکمل‌های غذایی در سلامتی چشم‌ها و بهبود بینایی وجود دارد.
ویتامین های مفید برای چشم
ویتامینA:
نقش بسیار مهمی در سلامت چشم دارد و برای تطابق فرد به تغییر نور ضروری است و هنگام استفاده از نور چراغ، کامپیوتر، تماشای تلویزیون و انجام کارهای ظریف چشمی مصرف بیشتری در بدن دارد. کمبود شدید این ویتامین منجر به اختلالاتی مانند کاهش بینایی در شب و شب‌کوری می گردد.
اگزروفتالمی یا خشکی قرنیه، شب‌کوری، کاهش بینایی در شب و نابینایی در کودکی همگی از عوارض کمبود ویتامین A هستند و متاسفانه افراد زیادی را در کشورهای در حال توسعه دچار کرده است.
ویتامین های گروه B:
B1یا تیامین:
در عملکرد سریع ماهیچه چشمی و تعادل در حرکات چشم نقش دارد. افراد الکلی علایم کمبود شدید این ویتامین را نشان می‌دهند.
در سالمندان نیز کمبود ویتامین B1 دیده می‌شود.
منابع سرشار این ویتامین:
سبزی‌ها، مخمر و نوشیدنی‌های تخمیری(ماءالشعیر) ، گوشت و مرغ و ماهی، جگر، تخم مرغ، غلات سبوس دار و موز هستند.
ویتامین B2یا ریبوفلاوین:
در تنظیم سیستم بینایی چشم و ایجاد تعادل و حساسیت بینایی در چشم نقش دارد. در افراد دیابتی دفع ادراری این ویتامین افزایش یافته و در نتیجه میزان نیاز به این ویتامین بیشتر خواهد بود.
برخی داروها مانند کلروپرومازین و باربیتورات‌ها میزان نیاز به ویتامین B2 را افزایش می دهند.
کمبود آن در موارد اولیه عوارضی چون سوزش چشم، ترس از نور، ریزش اشک و همچنین احتمال سریع تر ابتلا به آب مروارید را موجب می‌شود.
این ویتامین نیز در غذاهایی مانند:
شیر و لبنیات، گوشت‌های بدون چربی، جگر، سبزی‌ها، میوه‌ها، غلات سبوس دار یافت می‌شود.
ویتامین C:
این ویتامین که عملکرد ضد پیری دارد، در سلامت استخوان‌ها و بافت‌های بدن نقش دارد. همچنین موجب سلامت دهان و لثه‌ها، خونسازی و جریان خون مناسب در بدن به ویژه در چشم‌ها می‌شود.
تحقیقات نشان داده است، افرادی که در سنین بالا دارای عدسی چشمی سالم و شفاف بوده‌اند، در طول زندگی از مقادیر کافی ویتامین C استفاده کرده‌اند.
ویتامین C در سبزیجات و میوه های تازه و بیشتر در مرکبات (پرتقال، گریپ فروت ، انواع لیمو و نارنگی)، کیوی ، انواع توت ، گوجه فرنگی ، فلفل دلمه ای، هندوانه ، طالبی ، توت فرنگی ، سیب زمینی و سبزیجات برگ سبز مثل کلم بروکلی موجود است.
ویتامین E:
در دفاع بدن و شکل‌گیری گلبول‌های قرمز نقش دارد و کمبود آن به اختلالات ته‌چشم از جمله تخریب نقطه زرد چشم و بیماری تخریب ماکولا (از بین رفتن سلول های ناحیه مرکز بینایی که در سنین بالا اتفاق می افتد و سبب کاهش متوسط تا شدید بینایی می گردد) می‌انجامد.
روغن‌های گیاهی مثل روغن بادام زمینی ، سویا، ذرت، گلرنگ (کانولا)، آفتابگردان و جوانه‌گندم مهم‌ترین منابع غذایی ویتامین E به شمار می‌روند.
