پدیده رینود شرایطی است که جریان خون به انگشتان ، انگشتان پا ، گوش ها یا بینی شما محدود یا قطع می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که رگ های خونی در دست ها یا پاهای شما منقبض می شوند. به قسمت های انقباض وازاسپاسم گفته می شود.
این بیماری می تواند با شرایط پزشکی زمینه ای همراه باشد. وازاسپاسم هایی که تحت تأثیر شرایط دیگر مانند آرتروز ، سرمازدگی یا بیماری خودایمنی ایجاد می شوند ، رینود ثانویه نامیده می شوند.
پدیده رینود نیز می تواند به تنهایی رخ دهد. گفته می شود افرادی که رینود را تجربه می کنند اما در غیر این صورت سالم هستند دارای رینود اولیه هستند.
دمای سرد و استرس عاطفی می تواند قسمت هایی از پدیده رینود را تحریک کند.
انواع مختلف سندرم رینود
سندرم رینود شامل دو نوع رینود اولیه و رینود ثانویه می‌باشد.
رینود اولیه: این سندرم بدون هیچ گونه بیماری زمینه‌ای اتفاق می‌افتد و معمولاعلایم خفیفی دارد.
رینود ثانویه: رینود ثانویه در نتیجه سایر بیماری‌ها مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید ایجاد می‌شود. این بیماری چندان شایع نیست، اما احتمال دارد موجب ایجاد مشکلاتی مثل زخم‌های پوستی و قانقاریا در فرد شود. این مشکلات زمانی اتفاق می‌افتند که سلول‌ها و بافت‌های اندام‌های انتهایی، به خاطر کمبود خون بمیرند.
چه افرادی به سندرم رینود دچار می‌شوند؟
حدودا از هر ۱۰ نفر، یک نفر به رینود اولیه دچار می‌شود، از سوی دیگر، یک درصد افراد (یا حتی کمتر) ممکن است به رینود ثانویه مبتلا شوند.
- زنان، ۹ برابر بیشتر از مردان به این سندرم مبتلا می‌شوند.
- افراد در تمام سنین ممکن است به سندرم رینود مبتلا شوند، اما معمولا افراد در سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی به این بیماری مبتلا می‌شوند.
- افراد مبتلا به رینود ثانویه، معمولا پس از ۳۵ سالگی به این بیماری مبتلا می‌شوند.
- افرادی که به بیماری‌های آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی یا لوپوس مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به سندرم رینود ثانویه قرار دارند.
- افرادی که از داروهایی برای درمان سرطان، میگرن یا فشار خون استفاده می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که به سندرم رینود دچار شوند.
- افرادی که به سندروم تونل کارپال مبتلا هستند یا با ابزارهای ارتعاشی مانند مته سروکار دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
علائم پدیده رینود
رایج ترین علامت پدیده رینود تغییر رنگ انگشتان دست ، انگشتان پا ، گوش یا بینی شما است. وقتی رگ های خونی که به اندام شما خون منتقل می کنند مسدود می شوند ، مناطق آسیب دیده سفید خالص شده و احساس سرما می کنند.
شما در مناطق آسیب دیده احساس خود را از دست می دهید. همچنین ممکن است پوست شما رنگ آبی به خود بگیرد.
افراد مبتلا به رینود اولیه معمولاً در منطقه آسیب دیده افت دمای بدن را احساس می کنند اما درد کمی دارند. کسانی که رینو ثانویه دارند اغلب درد شدید ، بی حسی و گزگز در انگشتان دست و پا را تجربه می کنند. قسمت ها ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد.
وقتی وازواسپاسم تمام شد و وارد یک محیط گرم می شوید ، ممکن است انگشتان دست و انگشتان شما ضربان داشته و قرمز روشن به نظر برسند. روند گرم شدن مجدد پس از بهبود گردش خون شما آغاز می شود. انگشتان و انگشتان شما ممکن است به مدت ۱۵ دقیقه یا بیشتر بعد از ترمیم گردش خون احساس گرما نکنند.
اگر رینود اولیه دارید ، ممکن است متوجه شوید که انگشتان دست یا انگشتان پا در هر طرف بدن شما به طور همزمان تحت تأثیر قرار می گیرند. اگر راینود ثانویه دارید ، ممکن است در یک یا دو طرف بدن خود علائمی داشته باشید.
هیچ دو قسمت وازواسپاسم دقیقاً یکسان نیستند ، حتی در یک شخص.
علل رینود
پزشکان به طور کامل علت Raynaud را درک نمی کنند. بیماری رینود ثانویه معمولاً مربوط به شرایط پزشکی یا عادات سبک زندگی است که رگ های خونی یا بافت همبند شما را تحت تأثیر قرار می دهد ، مانند:
- سیگار کشیدن
- استفاده از داروهایی که عروق شما را تنگ می کنند ، مانند بتا بلاکرها و آمفتامین ها
- آرتروز
- تصلب شرایین
- بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس ، اسکلرودرمی ، آرتریت روماتوئید یا سندرم شوگرن
عوامل خطر
- براساس موسسه ملی آرتروز و بیماری های اسکلتی – عضلانی و پوستی ، زنان بیشتر از مردان در معرض پدیده رینود قرار می گیرند.
- بزرگسالان زیر ۳۰ سال در معرض خطر ابتلا به شکل اولیه این بیماری هستند. شروع رینود ثانویه در بزرگسالان ۳۰ تا ۴۰ ساله بیشتر مشاهده می شود.
- کسانی که در مناطق جغرافیایی سردتر زندگی می کنند بیشتر از ساکنان مناطق گرمتر تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند.
تشخیص
پزشک شما برای تشخیص این سندرم یک معاینه بدنی انجام می دهد ، شرح حال پزشکی شما را می گیرد و خون شما گرفته می شود.
آنها از شما در مورد علائم شما س askال می کنند و ممکن است یک کاپیلاروسکوپی انجام دهند که این یک معاینه میکروسکوپی از چین ناخن نزدیک ناخن های شما است تا تشخیص دهد که راینود اولیه دارید یا ثانویه.
افرادی که دارای رینو ثانویه هستند ، غالباً رگهای خونی بزرگ یا تغییر شکل یافته در نزدیک چین ناخن دارند. این در تضاد با رینود اولیه است ، جایی که مویرگهای شما معمولاً در صورت بروز وازواسپاسم طبیعی به نظر می رسند.
آزمایش خون می تواند نشان دهد که آیا شما آزمایش آنتی بادی های ضد هسته (ANA) مثبت دارید یا خیر. وجود ANA می تواند به این معنی باشد که شما احتمالاً دچار اختلالات خود ایمنی یا بافت همبند هستید. این شرایط شما را در معرض خطر ابتلا به راینود ثانویه قرار می دهد.
سندرم استروما چیست؟علت و علائم
درمان رینود
تغییر سبک زندگی
تغییر شیوه زندگی بخش بزرگی از روند درمان این پدیده است. اجتناب از موادی که باعث انقباض رگ های خونی می شوند اولین خط درمان است. این شامل پرهیز از محصولات کافئین و نیکوتین است.
گرم ماندن و ورزش همچنین می تواند از بروز برخی حملات جلوگیری یا کاهش دهد. ورزش به ویژه برای تقویت گردش خون و کنترل استرس بسیار مفید است.
دارو
اگر دوره های وازواسپاسم مکرر ، طولانی مدت یا شدید داشته باشید ، ممکن است پزشک دارو تجویز کند.
داروهایی که به شل شدن و بزرگ شدن رگهای خونی کمک می کنند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد فشار خون
- داروهای اختلال نعوظ
برخی از داروها همچنین می توانند وضعیت شما را بدتر کنند زیرا رگ های خونی را منقبض می کنند. مثالها عبارتند از:
- مسدود کننده های بتا
- داروهای مبتنی بر استروژن
- داروهای میگرن
- قرص های جلوگیری از بارداری
- داروهای سرماخوردگی مبتنی بر شبه افدرین
اگر به این پدیده مبتلا هستید ، چشم انداز شما به سلامت کلی شما بستگی دارد. در دراز مدت ، رینود ثانویه نگرانی های بیشتری نسبت به شکل اولیه دارد. افرادی که دارای رینو ثانویه هستند ، به احتمال زیاد به عفونت ، زخم های پوستی و گانگرن مبتلا می شوند.
بیشتر بخوانید:
سندرم ژیلبرت چیست؟(علل و درمان)
سندرم متابولیک: علائم ، تشخیص و علت آن
سندرم پیکا یا خوردن چیز های عجیب غریب !!!