پرش عضلانی خوش خیم(Muscle Jump Syndrome)
پرش عضلانی
پیش گفتار
فاسيکولاسيون يا سندرم پرش عضلاني خوش‌خيم که تحت عنوان ماهيچه‌لرزه هم شناخته مي‌شود، داراي علائمي از قبيل لرزش عضلاني، بي‌حسي يا مورمور شدن در يک يا چند عضله مي‌باشد.
سندرم پرش عضلاني خوش‌خيم بسيار به‌ندرت اتفاق مي‌افتد و امکان دارد در تشخيص آن دچار اشتباه شده و با اسکلروز جانبي آميوتروفيک يا همان بيماري لوژيگر اشتباه گرفته شود. با توجه به عوارض مشابه، براي تشخيص و تعيين نهايي عارضه بايد به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرد.
درمان پرش عضلاني بر کنترل نشانه‌ها و کاهش سطح استرس و فشار ناشي از آن براي بهبود کيفيت زندگي فردي، متمرکز است.
پرش عضلانی چیست؟
سندرم پرش عضلانی منجر به احساس پرش و تکان و يا بروز بي‌حسي‌هايي در عضلات فرد مي‌شود. لرزش عضلاني امري طبيعي است و براي هرکس پيش مي‌آيد. از نمونه‌هاي شايع آن، لرزش پلک چشم و يا عضلات پا را مي‌توان نام برد. در نمونه بي‌خطر، سرعت اين لرزش به قدري زياد است که فقط توسط خود فرد حس مي‌شود اما حرکتي در روي عضلات به چشم نمي‌آيد.
عضلات متشکل از بافت‌هاي عضلاني و فيبرهاي عصبي هستند که باهم باعث تحرک اين بخش از بدن مي‌شوند. پرش عضلاني زماني اتفاق مي‌افتد که در ميان کار اين دو بخش عضلات اختلالي صورت بگيرد. در واقع اين عارضه خارج از کنترل مغز است به‌نحوي که نتيجه اين تحرکات غيرقابل پيش‌بيني خواهد بود.
افراد مبتلا به سندرم پرش عضلاني خوش‌خيم اين حرکات و مورمور شدن را به‌طور مداوم در يک يا بيش از يک عضله حس مي‌کنند. اين مشکل درنهايت مي‌تواند مزمن شود به‌طوري‌که موقتاً ازبين رفته و بعد از مدتي بازگردد. اين تحرکات ناخوشايند ممکن است به‌طور تصادفي در هر يک از عضلات پيش آمده و با مرور زمان وخيم‌تر شود.
عوامل ایجاد
سندرم پرش عضلاني خوش‌خيم بيماري‌اي نادر است و در حال حاضر علت اصلي آن قابل تشخيص نيست. اما طبق يک نظريه مي‌تواند به عفونت‌هاي ويروسي مرتبط باشد.
مصرف داروهاي آلرژي‌زا امکان دارد حتي بدون ابتلا به اين نوع از سندرم به پرش عضلاني منجر شود.
داروهايي زير مي‌توانند باعث بروز سندورم پرش‌لرزه شوند:
-
-
- کلرفنيرامين
-
- Pseudoefhedrine
-
- درامامين
-
- ديفن هيدرامين (بنادريل)
-
- بتا آگونيست‌ها
-
- متيل فنيدات (ريتالين)
-
- نورتريپتيلين (پامولور)
-
با قطع مصرف داروهاي فوق، اين لرزه‌ها معمولاً متوقف‌شده و فرد ديگر دچار سندرم ماهيچه‌لرزه نخواهد شد. سندرم پرش عضلاني همچنين مي‌تواند در نتيجه‌ي زخم و ضربه خوردن اتفاق افتاده و يا نشانه‌اي از اضطراب يا افسردگي باشد. اين لرزش‌ها همچنين امکان دارد با ديگر بيماري‌هاي مرتبط با استرس مانند سردرد، سندرم روده تحريک‌پذير و سوزش سردل در ارتباط باشد.
کمبود مواد معدنی
- کمبود بعضي از مواد معدني مانند منيزيم يا کلسيم ممکن است باعث لرزش ماهيچه شود. برخي ديگر از عوامل زير نيز در بروز اين بيماري مؤثر هستند.
- نوشيدن الکل
- تمرين‌هاي ورزشي دشوار
- خستگي
- مصرف کافئين
- سيگار کشيدن
نشانه ها
نشانه‌هاي سندرم پرش عضلانی خوش‌خيم امکان دارد در هر فرد متفاوت باشد اما نشانه‌ي مشترک در اکثريت آن‌ها، لرزش مداوم يک يا دو عضله در بدن مي‌باشد. امکان بروز اين لرزش در هر جاي بدن وجود دارد اما معمولاً اين لرزش‌ها براي مدت طولاني در يک نقطه متمرکز مي‌شوند.
اين لرزش‌ها را بيشتر در زمان استراحت مي‌توان تشخيص داد و در برخي مواقع درد يا ضعف نيز در نواحي لرزش حس مي‌شود.
طبق يک گزارش، پرش عضلاني براي حدود ۷۰ درصد از افراد اتفاق افتاده و ممکن است با درد، بي‌حسي و لرزش‌هاي کوچک همراه باشد.
شواهدي براي ارتباط استرس و اضطراب با اين بيماري وجود ندارد، اما با اين وجود بسياري از افراد استرس روزمره را دليل وخيم‌تر شدن شرايط خود گزارش کرده‌اند. لرزش، نشانه‌ي مشترک تمام افراد مبتلا به اين بيماري است. با اين حال مي‌توان به موارد زير هم اشاره کرد:
- خارش عضلات
- ناتواني در ورزش کردن
- سفتي
- حرکت ناگهاني و يا غيرارادي عضلات فرد
- خستگي جامع
- نشانه‌هاي اضطراب مانند سردرد، تنگي نفس و گرفتگي گلو
تشخیص بیماری
براي تشخيص سندروم پرش عضلاني خوش‌خيم، دکتر مجموعه موارد متعددي را در شما مورد بررسي قرار مي‌دهد. ممکن است براي واکنش‌پذيري و سرعت عمل تاندون‌ها آزمايش‌هايي تجويز شده و در مورد سوابق پزشکي، دارويي، شخصي و سطح استرس، سؤالاتي از شما پرسيده شود. بررسي‌هايي نيز بر روي توانايي و مقاومت عضلات انجام خواهد شد. در ديگر بررسي‌ها نيز ارتباط و يا نقش ديگر اختلالات مانند MS در اين عارضه مورد ارزيابي قرار خواهد گرفت.
اگر دکتر متوجه وخامت اوضاع شود، ممکن است ارزيابي کارآمدي جريان خون، ارزيابي‌هاي عصبي و الکترومیوگرافی نيز براي شناسايي آسيب‌هاي عصبي، ضروري باشد. سندرم پرش عضلاني خوش‌خيم با آسيب عصبي ارتباطي ندارد اما با شناسايي آن مي‌توان وجود ديگر اختلالات را تشخيص داد.
درمان سندروم
به‌محض تشخيص اين بيماري، تمرکز درمان بر روي نشانه‌ها قرار مي‌گيرد. در حال حاضر براي از بين بردن نشانه‌ها روش درمان دائمي و قطعي موجود نيست. با اين‌حال تجويز درمان‌هاي دارويي براي رفع گرفتگي و لرزش مي‌تواند راهگشا باشد.
برخي آرام‌کنندگان عضلات و داروهاي ضدالتهاب در تسکين درد و خستگي و درمان التهاب، مي‌توانند مفيد باشند. مصرف مکمل‌ها در صورت شناسايي کمبود مواد معدني، ممکن است توسط پزشک توصيه شود.
با توجه به ارتباط بين اين سندرم و اضطراب و استرس، افراد مبتلا بايستي تا حد ممکن ميزان فشار رواني و ذهني روزمره را کاهش دهند.
استفاده از روش‌هاي زير براي کاهش استرس و اضطراب توصيه مي‌شود.
- وقت گذراندن با گل و گياه و يا حيوانات خانگي
- مديتيشن با استفاده از يوگا يا گوش دادن به موسيقي آرامش‌بخش
- مصرف مواد پروبيوتيک که در کفير، ماست، کرفس و کلم ترش وجود دارد.
- داشتن برنامه غذايي سالم و سرشار از مواد مغذي
درمان سندرم پرش‌لرزه خوش‌خيم شايد چالشي بزرگ باشد، اما تغيير سبک زندگي در کنترل آن مي‌تواند مؤثر واقع شود.
بیشتر بدانیم: