دلایل تورم مچ پا را بشناسید!

۱۲ دلیل تورم مچ پا

دلایل مختلف متورم مچ پا وجود دارد. در بیشتر موارد ، تورم به دلیل آسیب دیدگی یا ورم است.

اصطلاح ادم به معنی تورم در اثر تجمع مایعات اضافی است. به خصوص در قسمت پایین ساق پا ، مچ پا و پا شایع است.

در این مقاله ، ما ۱۲ علت تورم مچ پا را بررسی می کنیم و برخی از بهترین گزینه های درمانی را پوشش می دهیم.

دلایل احتمالی تورم مچ پا عبارتند از:

۱٫ آسیب پا یا مچ پا

افرادی که از ناحیه پا یا مچ پا آسیب می بینند ممکن است در آن ناحیه دچار التهاب شده و باعث تورم آن شوند.

پیچ خوردگی مچ پا یکی از آسیب های شایع پا است.

انجمن ارتوپدی پا و مچ پا آمریکا درمان خانگی زیر را برای پیچ خوردگی مچ پا توصیه می کند:

استراحت كردن
بستن مچ پا
استفاده از یخ در یک تکه پارچه نازک بیش از ۲۰ دقیقه
استفاده از یک فشرده سازی
بالا بردن پا از کمر

۲٫ سلولیت

به عفونت های باکتریایی در پوست سلولیت گفته می شود. افراد دیابتی به خصوص در معرض این نوع عفونت هستند.

سلولیت می تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم ، از جمله قرمزی ، گرم شدن پوست و تورم شود که به سرعت گسترش می یابد. در موارد نادر ، سلولیت بدون درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

افراد مبتلا به سلولیت نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارند. اگر تورم پس از چند روز درمان کاهش نیافت یا بدتر شد ، به پزشک اطلاع دهید.

۳٫ عوارض جانبی دارو

برخی از داروها می توانند باعث تورم مچ پا به عنوان یک عارضه جانبی شوند.

چنین داروهایی عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی
قرص های جلوگیری از بارداری و سایر قرص های حاوی استروژن
قرص تستوسترون (عوارض قرص های تستوسترون چیست؟)
مسدود کننده های کانال کلسیم برای فشار خون بالا
استروئیدها

افرادی که به دلیل اثر جانبی دارو مشکوک به تورم مچ پای خود هستند ، ممکن است مایل باشند با پزشک خود صحبت کنند.

پزشک در صورت ناراحت کننده ممکن است داروهای ادرارآوری تجویز کند یا روشهایی را برای کاهش تورم پیشنهاد کند.

۴٫ نارسایی مزمن وریدی

متداول ترین نوع ادم مربوط به نارسایی مزمن وریدی (CVI) است. CVI بیماری است که دریچه های وریدهای پا را تحت تأثیر قرار می دهد.

این دریچه ها معمولاً مطمئن می شوند که خون به سمت قلب جریان دارد. در CVI اما دریچه ها از کار افتاده و اجازه می دهند مقداری از خون به سمت عقب جریان یابد و در قسمت پایین ساق پا و مچ پا جمع شود.

اگرچه CVI عوارض شدیدی ندارد اما می تواند دردناک و ناراحت کننده باشد. همچنین ممکن است تغییرات قابل توجهی در پوست ایجاد کند.

پزشک می تواند به فرد مبتلا به CVI کمک کند تا یک برنامه درمانی شخصی سازی کند.

نمونه هایی از برخی گزینه های درمانی عبارتند از:

بلند نگه داشتن پاها برای بهبود جریان خون
پوشیدن جوراب های فشاری برای کاهش تورم
مصرف داروهایی مانند آسپرین

۵٫ لخته شدن خون

گاهی اوقات ، ممکن است یک لخته خون یا “ترومبوز” در یکی از وریدهای بازو یا پا ایجاد شود. این ترومبوز ورید عمقی (DVT) نامیده می شود و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد.

DVT مانع جریان خون برگشتی به قلب می شود و باعث جمع شدن آن در اندام آسیب دیده می شود.

گاهی اوقات ، بدن می تواند با هدایت تدریجی خون از طریق رگهای کوچکتر همسایه ، انسداد را جبران کند. با گذشت زمان ، این وریدها بزرگتر شده و قادر به تخلیه خون از اندام هستند.

اگر اندازه این وریدها زیاد نشود ، ممکن است اندام متورم بماند. به درد و تورم مداوم پس از DVT سندرم پس از ترومبوز گفته می شود.

افرادی که DVT را تجربه می کنند باید موارد زیر را در نظر بگیرند:

بالا بردن اندام آسیب دیده
پوشیدن جوراب های فشاری برای تقویت جریان خون
مصرف داروهای ضد انعقاد یا رقیق کننده خون

تحت یک روش استنت گذاری قرار می گیرد ، در طی آن یک جراح لوله ای به نام استنت را به داخل ورید وارد می کند تا آن را باز نگه دارد

۶٫ بارداری

در دوران بارداری ، بدن برای حمایت از جنین در حال رشد خون و مایعات بدنی بیشتری تولید می کند.

تورم یک عارضه جانبی شایع در بارداری است ، به خصوص در سه ماهه سوم بارداری. می تواند روی مچ پا ، پا ، پاها ، صورت و دست ها تأثیر بگذارد.

تورم جزئی طبیعی و معمولاً بی ضرر است. با این حال ، تورم ناگهانی دست و صورت می تواند نشانه ای از یک بیماری بالقوه تهدیدکننده زندگی به نام پره اکلامپسی باشد.

زنانی که در طول بارداری تورم خفیفی را تجربه می کنند ممکن است از داروهای خانگی مانند:

خوردن غذاهای سرشار از پتاسیم
کاهش مصرف نمک
اجتناب از کافئین
کفش راحت پوشیدن
پوشیدن جوراب ساپورت
اجتناب از ایستادن به مدت طولانی
بالا بردن پا هنگام استراحت
استفاده از کمپرس سرد
پوشیدن لباسهای گشاد
محدود کردن زمان خارج از منزل در هوای گرم
استراحت در استخر

۷٫ پره اکلامپسی

پره اکلامپسی یک بیماری تهدید کننده زندگی است که می تواند در سه ماهه دوم یا سوم بارداری یا حداکثر ۶ هفته پس از زایمان رخ دهد.

پره اکلامپسی با فشار خون بالا و پروتئین در ادرار به طور خطرناکی مشخص می شود. این می تواند علائم مختلفی را ایجاد کند ، از جمله سردرد ، تغییر در بینایی ، افزایش وزن و ادم.

پره اکلامپسی که در دوران بارداری اتفاق می افتد نیز می تواند جنین را تحت تأثیر قرار دهد.

این نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. درمان ممکن است شامل داروهایی برای جلوگیری از تشنج و کاهش فشار خون باشد.

زایمان کودک موثرترین روش درمانی است ، اگرچه برخی از زنان ممکن است قبل از بهبود علائم را بدتر کنند.

۸٫ لنف ادم

ورم لنفاوی نوعی تورم است که بر بافت های نرم بازوها یا پاها از جمله مچ پا تأثیر می گذارد. این به دلیل تجمع مایعی به نام لنف است. این ماده عمدتا از گلبولهای سفید تشکیل شده است ، که به مبارزه با عفونت کمک می کند.

ورم لنفاوی هنگامی اتفاق می افتد که انسداد یا آسیب دیگری به سیستم لنفاوی وارد شود. سیستم لنفاوی شبکه ای از بافت ها و اندام ها است که به خلاص شدن بدن از عفونت و متعادل نگه داشتن مایعات کمک می کند.

ورم لنفاوی می تواند در اثر عفونت ، سرطان و برداشتن غدد لنفاوی از طریق جراحی ایجاد شود. برخی از شرایط ارثی نیز می توانند باعث ورم لنفاوی شوند.

آسیب به سیستم لنفاوی برگشت ناپذیر است ، بنابراین هدف از درمان این است که تورم را کاهش دهد و از علائم دیگر جلوگیری کند.

درمان های بالقوه عبارتند از:

پوشیدن لباس و فشار باند
افزایش قلب و میزان تنفس از طریق ورزش
گرفتن ماساژ ملایم از یک درمانگر که در زمینه درمان ورم لنفاوی آموزش دیده است

۹٫ نارسایی قلبی

نارسایی قلبی زمانی اتفاق می افتد که قلب دیگر نتواند خون را به اندازه موثر خون پمپ کند. سه نوع مختلف نارسایی قلبی وجود دارد: نارسایی قلب چپ ، راست و انقباض قلب.

در نارسایی قلب سمت راست و احتقان ، کاهش جریان خون از قلب وجود دارد و باعث می شود خون به داخل رگها برگردد. این ممکن است منجر به تجمع مایعات در بافت ها ، از جمله پاها و مچ پا شود.

نارسایی قلبی همچنین بر کلیه ها تأثیر می گذارد و توانایی آنها در حذف نمک و آب از بدن کاهش می یابد. این بیشتر به ادم کمک می کند.

گرچه هیچ درمانی برای نارسایی قلبی وجود ندارد ، اما گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد.

پزشک ممکن است داروهای ادرارآوری تجویز کند و نظارت و کاهش مصرف مایعات را به شما پیشنهاد کند. هر دوی این روش های درمانی می توانند به کاهش تورم مچ پا و پا کمک کنند.

۱۰٫ بیماری مزمن کلیه

بیماری مزمن کلیه به آسیب دائمی کلیه اشاره دارد که می تواند با گذشت زمان بدتر شود.

فرد ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکند تا زمانی که در مراحل پایانی بیماری قرار دارد ، به نام نارسایی کلیه یا بیماری کلیوی در مرحله نهایی (ESRD).

در طی ESRD ، کلیه ها برای از بین بردن مواد زائد و مایعات اضافی از بدن تلاش می کنند. این می تواند منجر به طیف وسیعی از علائم ، از جمله تورم مچ پا شود.

فاکتورهای سبک زندگی زیر نیز می توانند به حفظ عملکرد کلیه تا حد ممکن کمک کنند:

کاهش نمک و چربی در رژیم غذایی
حفظ وزن سالم
حفظ فشار خون سالم
حداقل ۳۰ دقیقه در روز ورزش کنید
ترک سیگار
محدود کردن الکل
کنترل سطح قند خون

۱۱٫ بیماری کبد

کبد سالم پروتئینی به نام آلبومین تولید می کند. آلبومین از نشت مایعات از عروق خونی و بافتهای اطراف آن جلوگیری می کند.

سطح بسیار کم آلبومین به دلیل بیماری کبد می تواند باعث تجمع مایعات در پاها ، مچ پا و شکم شود.

یک پزشک ممکن است داروهایی را برای شما تجویز کند و در مورد برخی از عوامل زندگی که می تواند به جلوگیری یا کاهش سرعت آسیب کبدی کمک کند ، مشاوره ارائه می دهد.

مثالها عبارتند از:

ورزش منظم
داشتن یک رژیم غذایی سالم
محدود کردن مصرف نمک
اجتناب از الکل

۱۲٫ هیپوتوئیدیسم

کم کاری تیروئید می تواند به روش های مختلف بر روی عضلات و مفاصل فرد تأثیر بگذارد و باعث درد ، درد ، سفتی و تورم شود.

اگر فردی دچار کم کاری تیروئید یا تیروئید کم کار باشد ، به این معنی است که غده تیروئید وی هورمون های کمی تولید می کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که ممکن است ارتباطی بین اختلالات تیروئید و آرتریت روماتوئید وجود داشته باشد ، که همچنین می تواند باعث تورم دردناک در مفاصل شود.

پزشک می تواند آزمایش خون را برای بررسی سطح هورمون تیروئید در فرد انجام دهد و درمان شامل مصرف هورمون های مصنوعی تیروئید است.