دوپینگ خون چیست؟
دوپینگ خون یک روش غیرقانونی برای بهبود عملکرد ورزشی از طریق تقویت مصنوعی توانایی خون برای رساندن اکسیژن بیشتر به عضلات است.
در بسیاری از موارد ، دوپینگ خون میزان هموگلوبین را در جریان خون افزایش می دهد. هموگلوبین یک پروتئین حامل اکسیژن در خون است. بنابراین افزایش هموگلوبین اجازه می دهد تا اکسیژن بیشتری به عضلات ورزشکار برسد و به آن سوخت رسانی کند.
این روش می تواند استقامت و عملکرد را بالا ببرد ، به ویژه در رویدادهای طولانی مدت ، مانند دویدن و دوچرخه سواری. دوپینگ خون توسط کمیته بین المللی المپیک و دیگر سازمان های ورزشی ممنوع شده است.
دوپینگ خونی
انواع دوپینگ خون
سه نوع دوپینگ خون که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از :
- انتقال خون
- تزریق اریتروپویتین (EPO)
- تزریق حامل های اکسیژن مصنوعی
در اینجا جزئیات بیشتری در مورد هر یک از انواع این دوپینگ خون آمده است.
● انتقال خون
در عمل عادی پزشکی ، بیماران ممکن است برای جایگزینی خون از دست رفته در اثر جراحت یا عمل جراحی ، خون تزریق کنند. تزریق خون نیز به بیمارانی داده می شود که از تعداد کم گلبول های قرمز ناشی از کم خونی ، نارسایی کلیه و سایر شرایط یا درمان رنج می برند. ورزشکاران از تزریق غیرقانونی خون برای افزایش عملکرد بدن استفاده می کنند.
انتقال خون به دو شکل انجام میشود.
۱- تزریق اتولوگ:
این شامل تزریق خون خود ورزشکار است ، که کشیده شده و سپس برای استفاده بعدی ذخیره می شود.
۲-تزریق همولوگ:
در این نوع تزریق ، ورزشکاران از خون شخص دیگری با گروه خونی مشابه استفاده می کنند.
انتقال خون به روش همولوگ همچنین دارای عوارض جانبی بالقوه ای از قبیل:
عکس العمل های آلرژیتیک ، تب ، کهیر و … زیرا در این روش از خون فرد دیگری استفاده شده است.
دوپینگ خون
● تزریق EPO (اریتروپویتین)
هورمونی است که توسط کلیه تولید می شود. تولید اریتروپویتین گلبول های قرمز بدن را تنظیم می کند. در عمل پزشکی ، تزریق EPO برای تحریک تولید گلبول های قرمز انجام شود. به عنوان مثال ، EPO مصنوعی می تواند برای درمان بیماران مبتلا به کم خونی مربوط به بیماری مزمن یا مرحله نهایی کلیه استفاده شود. ورزشکارانی که از EPO استفاده می کنند این کار را برای تشویق بدن خود برای تولید بیشتر از حد معمول گلبول های قرمز برای افزایش عملکرد انجام می دهند
●حامل های اکسیژن مصنوعی
اینها مواد شیمیایی هستند که توانایی حمل اکسیژن را دارند که به دوع هستند :
- HBOCs (حامل های اکسیژن مبتنی بر هموگلوبین)
PFC - (پرفلوروکربن)
هنگامی که بیمار نیاز به تزریق خون دارد حامل های اکسیژن مصنوعی به عنوان درمان اورژانسی از پزشکی قانونی استفاده میشود ، زیرا:
– خون انسان در دسترس نیست
– احتمال عفونت خون زیاد است
– زمان کافی برای یافتن مطابقت مناسب گروه خونی وجود ندارد
ورزشکاران از حامل های اکسیژن مصنوعی برای دستیابی به همان اثرات افزایش دهنده عملکرد سایر انواع دوپینگ خون استفاده می کنند زیرا باعث افزایش اکسیژن در خون که به سوختن ماهیچه ها کمک می کند ، میشود.
مطالعه بیشتر:
پروپیونات (PROPIONATE) صفر تا صد این دارو!
وینسترول (Winstrol) صفر تا صد این دارو
آزمایشات تشخیص دوپینگ خون
آزمایشاتی برای تشخیص برخی از انواع دوپینگ خون وجود دارد ، اما نه همه آنها. در اینجا خلاصه ای از آزمایش انواع مختلف دوپینگ خون آمده است.
تزریق اتولوگ : در حال حاضر ، هیچ آزمایشی برای تشخیص مستقیم تزریق اتولوگ وجود ندارد. در عوض ، از روشهای غیر مستقیم استفاده می شود. یک روش غیر مستقیم شامل مقایسه مشخصات خونی ورزشکار در زمان آزمایش با نمونه های خونی جمع آوری شده در زمان های قبلی است. تفاوت های قابل توجه بین این دو نشان دهنده دوپینگ احتمالی خون است. این روش که به عنوان گذرنامه ورزشکار شناخته می شود ، توسط آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (WADA) تأیید می شود.
تزریق همولوگ : دوپینگ خون از طریق تزریق همولوگ را می توان با آزمایش تشخیص داد. این آزمونها در بازیهای المپیک تابستانی ۲۰۰۴ در آتن ، یونان مورد استفاده قرار گرفت.
تزریق EPO : آزمایش خون و ادرار می تواند وجود EPO مصنوعی را تشخیص دهد. اما EPO برای مدت بسیار کوتاهی در بدن باقی می ماند ، در حالی که اثرات آن بسیار طولانی تر است. این بدان معناست که پنجره آزمایش می تواند بسیار مختصر باشد. روشهای آزمایشی اضافی با هدف تشخیص اشکال جدید EPO در حال حاضر در حال تحقیق است.
خطرات دوپینگ خون
با افزایش تعداد گلبول های قرمز ، دوپینگ خون باعث غلیظ شدن خون می شود. این غلیظ تر شدن خون ، قلب را مجبور می کند تا برای پمپاژ خون در سراسر بدن بیشتر از حد معمول کار کند. در نتیجه ، دوپینگ خون خطراتی به همراه دارد از جمله :
- لخته شدن خون
- حمله قلبی
- بیماری قلبی
- سکته
بیشتر بخوانید:
تفاوت علایم سکته مغزی و حمله قلبی
رابطه جنسی بعد از حمله قلبی ، خوب یا بد؟
