درک انتقال دهنده های عصبی
دوپامین و سروتونین هر دو انتقال دهنده عصبی هستند. انتقال دهنده های عصبی پیام رسان های شیمیایی هستند که توسط سیستم عصبی مورد استفاده قرار می گیرند و عملکردها و فرآیندهای بی شماری را در بدن شما تنظیم می کنند ، از خواب گرفته تا سوخت و ساز بدن.
در حالی که دوپامین و سروتونین بر بسیاری از موارد مشابه تأثیر می گذارند ، آنها این کار را به روش های کمی متفاوت انجام می دهند.
در اینجا ، تفاوتهای بین دوپامین و سروتونین را در مورد افسردگی ، هضم غذا ، خواب و غیره بیان می کنیم.
دوپامین ، سروتونین و افسردگی
مانند سایر شرایط سلامت روان ، افسردگی یک بیماری پیچیده است که توسط تعدادی از عوامل ایجاد می شود. دوپامین و سروتونین هم در افسردگی نقش دارند ، اگرچه متخصصان هنوز در تلاشند تا جزئیات را مشخص کنند.
دوپامین
دوپامین نقش بزرگی در انگیزه و پاداش دارد. اگر تاکنون برای رسیدن به یک هدف سخت تلاش کرده اید ، رضایت شما از رسیدن به آن تا حدی ناشی از عجله دوپامین است.
برخی از علائم اصلی افسردگی عبارتند از:
- انگیزه کم
- احساس درماندگی
- از دست دادن علاقه به مواردی که قبلاً مورد علاقه شما بوده است
منبع کارشناسان معتقدند که این علائم با اختلال عملکردی در سیستم دوپامین شما همراه است. آنها همچنین فکر می کنند که ممکن است این اختلال در اثر استرس ، درد یا ضربه کوتاه مدت یا طولانی مدت ایجاد شود.
سروتونین
محققان بیش از ۵ دهه است که در حال مطالعه ارتباط بین سروتونین و افسردگی هستند. در حالی که آنها در ابتدا فکر می کردند که سطح پایین سروتونین باعث افسردگی می شود ، آنها اکنون از منبع معتبر این واقعیت را می دانند.
واقعیت پیچیده تر است. در حالی که سروتونین کم لزوماً باعث افسردگی نمی شود ، افزایش سروتونین با استفاده از مهار کننده های انتخابی بازگشت مجدد سروتونین (SSRIs) یکی از مؤثرترین روشهای درمانی برای افسردگی است. با این حال ، چنین داروهایی مدتی طول می کشد تا کار کنند.
در بین مبتلایان به افسردگی متوسط تا شدید ، ۴۰ تا ۶۰ درصد منبع معتبر مردم از بهبود علائم خود گزارش می دهند تنها پس از ۶ تا ۸ هفته SSRI را مصرف کرده اند. این نشان می دهد که افزایش سروتونین به معنای ساده افسردگی نیست.
در عوض ، ResearchTrusted Source پیشنهاد کرده است که SSRI ها با گذشت زمان پردازش عاطفی مثبت را افزایش می دهند و در نتیجه تغییر کلی خلق و خوی ایجاد می شود.
عامل دیگر: محققان دریافته اند که افسردگی با التهاب در بدن همراه است. SSRI ها اثر ضد التهابی دارند.
تفاوت اصلی اختلال عملکرد سیستم دوپامین با علائم خاصی از افسردگی ، از جمله انگیزه کم همراه است. سروتونین در نحوه پردازش احساسات شما نقش دارد ، که می تواند بر روحیه کلی شما تأثیر بگذارد.
در مورد سایر شرایط بهداشت روان چیست؟
دوپامین و سروتونین هر دو در شرایط روانشناختی غیر از افسردگی نیز نقش دارند.
بیشتر بدانید: شرایط بهداشت روان: افسردگی و اضطراب
دوپامین
تقریباً تمام تجربیات لذت بخش – از خوردن یک غذای خوب تا رابطه جنسی – شامل آزادی دوپامین است.
این نسخه بخشی از موارد اعتیاد آور برخی چیزهاست ، مانند:
- مواد مخدر
- قمار
- خريد كردن
کارشناسان با مشاهده سرعت ، شدت و قابلیت اطمینان ترشح دوپامین که در مغز ایجاد می کند ، پتانسیل چیزی را برای ایجاد اعتیاد ارزیابی می کنند. طولی نمی کشد که مغز فرد رفتارهای خاص یا موادی را با عجله دوپامین مرتبط کند.
با گذشت زمان ، سیستم دوپامین فرد ممکن است نسبت به ماده یا فعالیتی که برای ایجاد عجله بزرگ ایجاد می شود ، کمتر واکنش نشان دهد. به عنوان مثال ، ممکن است شخصی برای دستیابی به همان تأثیراتی که مقدار کمتری برای تهیه آن دارد ، نیاز به مصرف بیشتر دارو داشته باشد.
علاوه بر بیماری پارکینسون ، متخصصان همچنین فکر می کنند که اختلال عملکرد سیستم دوپامین ممکن است درگیر باشد:
- اختلال دوقطبی
- روانگسیختگی
- اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)
سروتونین
در یک منبع مرور معتبر در سال ۲۰۱۴ ، سروتونین نیز به چندین شرط دیگر مرتبط شد ، از جمله:
- اختلالات اضطرابی
- اختلال طیف اوتیسم
- اختلال دوقطبی
به طور خاص ، محققان در مناطق خاصی از مغز در افراد دارای اختلال وسواس-اجباری (OCD) و اختلال اضطراب اجتماعی ، اتصال سریالونین کم در مناطق خاص مغز مشاهده کردند.
علاوه بر این ، آنها دریافتند که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم احتمالاً در مناطق خاصی از مغز سطح سروتونین کمتری دارند.
اختلال دوقطبی همچنین با فعالیت سروتونین تغییر یافته همراه است ، که ممکن است بر شدت علائم شخصی تأثیر بگذارد.
تفاوت اصلی
ارتباط نزدیکی بین دوپامین و نحوه لذت بردن شما وجود دارد. اختلال عملکرد سیستم دوپامین ممکن است به اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنی نیز کمک کند. سروتونین بر پردازش عاطفی تأثیر می گذارد ، که می تواند تأثیر بسزایی در خلق و خوی داشته باشد.
دوپامین ، سروتونین و هضم غذا
این فقط مغز شما نیست – شما همچنین دوپامین و سروتونین را در روده خود دارید ، جایی که آنها در هضم غذا نقش دارند.
دوپامین
نحوه عملکرد دوپامین در هضم پیچیده و ضعیف است. با این حال ، متخصصان می دانند که این ماده به تنظیم ترشح انسولین از لوزالمعده شما کمک می کند.
همچنین بر حرکت در روده و روده کوچک شما تأثیر می گذارد تا به انتقال مواد غذایی از طریق سیستم شما کمک کند.
علاوه بر این ، دوپامین تأثیر محافظتی در لایه مخاطی دستگاه گوارش شما دارد. این ممکن است به جلوگیری از زخم معده کمک کند.
هنوز تحقیقات بیشتری لازم است تا بفهمیم که دوپامین دیگر چه تاثیری در روده ما دارد.
سروتونین
روده شما حاوی ۹۵٪ منبع معتبر سروتونین بدن است. هنگامی که غذا وارد روده کوچک می شود ، آزاد می شود و در آنجا به تحریک انقباضاتی که مواد غذایی را از طریق روده شما وارد می کنند ، کمک می کند.
روده شما هنگام خوردن چیزی حاوی باکتری های مضر یا آلرژن (هر ماده ای که باعث واکنش آلرژیک شود) سروتونین اضافی را آزاد می کند.
سروتونین اضافی باعث می شود تا در خلاص شدن از شر مواد مضر ، معمولاً از طریق استفراغ یا اسهال ، انقباضات در روده شما سریعتر حرکت کند.
از طرف دیگر سروتونین کم در روده شما با منبع یبوست مرتبط است.
براساس این دانش ، SourceTrusted Source دریافته است که داروهای مبتنی بر سروتونین می توانند به درمان چندین بیماری دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحریک پذیر کمک کنند.
آنها همچنین برای درمان تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی استفاده شده اند.
تفاوت اصلی
در حالی که دوپامین و سروتونین هم در روده شما یافت می شوند ، بلکه سروتونین نقش بسیار بیشتری در هضم بازی می کند. این ماده به تحریک انقباضات در روده شما که مواد غذایی را از طریق روده شما منتقل می کنند کمک می کند.
دوپامین ، سروتونین و خواب
چرخه خواب و بیدار شدن شما توسط غده کوچکی در مغز تنظیم می شود که به آن غده پینهال گفته می شود. غده کاج سیگنال های نور و تاریکی را از چشم دریافت و تفسیر می کند.
پیام رسان های شیمیایی این سیگنال ها را به تولید ملاتونین ترجمه می کنند ، هورمونی که باعث خواب آلودگی شما می شود.
غده کاج دارای گیرنده هایی برای دوپامین و سروتونین است.
دوپامین
دوپامین منبع اعتماد با بیداری است. داروهایی که سطح دوپامین مانند کوکائین و آمفتامین ها را افزایش می دهند به طور معمول هوشیاری را افزایش می دهند.
علاوه بر این ، بیماری هایی که تولید دوپامین را کاهش می دهد ، مانند بیماری پارکینسون ، اغلب باعث خواب آلودگی می شوند.
در غده کاج ، دوپامین می تواند اثرات نوراپی نفرین ، انتقال دهنده عصبی را که در تولید و آزادسازی ملاتونین دخیل است متوقف کند. غده کاج شما تحت تأثیر دوپامین ، ملاتونین کمتری ایجاد کرده و آزاد می کند و باعث می شود شما دچار مشکل شوید.
یک منبع معتبر در سال ۲۰۱۲ همچنین دریافت که کمبود خواب در دسترس بودن انواع خاصی از گیرنده های دوپامین کاهش می یابد. با گیرنده های کمتری ، دوپامین جایی برای اتصال ندارد. در نتیجه ، بیدار ماندن سخت تر است.
سروتونین
نقش سروتونین در تنظیم چرخه خواب از خواب پیچیده است. اگرچه به حفظ خواب کمک می کند ، اما می تواند از خواب رفتن شما نیز جلوگیری کند.
اینکه سروتونین چگونه روی خواب تأثیر می گذارد بستگی به بخشی از مغز از آن ، نوع گیرنده سروتونین که به آن وصل می شود و چندین عامل دیگر بستگی دارد.
در بخشی از مغز شما به نام هسته رافه پشتی ، سروتونین زیاد با منبع بیدار منبع منبع اعتماد است. با این حال ، تجمع سروتونین در این منطقه به مرور زمان ممکن است شما را به خواب ببرد.
سروتونین همچنین در جلوگیری از خواب سریع حرکت چشم (REM) نقش دارد. مطالعات نشان داده اند که افزایش سروتونین از طریق استفاده از SSRI باعث کاهش خواب REM می شود.
اگرچه به نظر می رسد که سروتونین هر دو خواب را به شما القا می کند و شما را حفظ می کند ، یک پیش ماده شیمیایی ملاتونین ، هورمون اصلی در خواب است. بدن شما برای تولید ملاتونین نیاز به سروتونین از غده پینه ای شما دارد.
تفاوت اصلی
دوپامین و سروتونین هم در چرخه خواب و بیداری شما نقش دارند. دوپامین می تواند نوراپی نفرین را مهار کند و باعث می شود هوشیارتر شوید. سروتونین درگیر بیداری ، شروع خواب و جلوگیری از خواب REM است. تولید ملاتونین نیز ضروری است.
کلام آخر
دوپامین و سروتونین دو انتقال دهنده عصبی هستند که نقش مهمی در مغز و روده شما دارند.
عدم تعادل در سطح هر یک از شما می تواند بر سلامت روان ، هضم و چرخه خواب شما اثر بگذارد. هیچ روش روشنی برای اندازه گیری میزان سروتونین و دوپامین وجود ندارد.
در حالی که هر دو بر بخشهای مختلف سلامتی شما تأثیر می گذارند ، این انتقال دهنده های عصبی این کار را به روشهای مشخصی انجام می دهند که کارشناسان هنوز در تلاشند آنها را درک کنند.
منبع:healthline
