گوش و روش های مراقبت از آن

Ear

اندام شنوایی انسان است که دو وظیفه مهم دریافت امواج صوتی و حفظ تعادل بدن را بر عهده دارد. گوش همچنين ارتباط انسان را با دیگران و محیط پیرامون فراهم می کند. مراقبت از سلامت گوشها یکی از عوامل حفظ سلامت عمومی است.

لاله گوش و مجرای آن که بخش بیرونی گوش (گوش خارجی) را تشکیل می دهند، وظیفه جمع آوری امواج صوتی و انتقال آن به بخش میانی گوش را بر عهده دارند از این رو رعایت بهداشت این بخش از گوش و مراقبت از آن دارای اهمیت بسیار است. به این منظور لازم است لاله گوش را به طور مرتب با کنید. همچنین پس از حمام کردن و شنا بهتر است گوشها را به آرامی و با استفاده از گوشه یک حوله تمیز، کاملا خشک کنید.

هرگز نباید اجسام خارجی و نوک تیز را وارد گوش خود کرد زیرا گاهی باعث می شود برده گوش آسیب ببیند و احتمال ایجاد برخی عفونت ها افزایش یک پارچه پاکیزه و نرم، تمیز یابد که ابن عوارض می توانند به کاهش شنوایی منجر گردد.

گاهی ممکن است یک عامل بیماریزا باعث التهاب و حساسیت گوش خارجی شود که معمولا با در و خارش همراه است. این عفونت معمولا به علت شنا یا استحمام مکر ر و طولانی مدت اتفاق می افتد.در این وضعیت خاراندن و استفاده از گوش پاک کن باعث تشديد عفونت می شود، از این رو لازم است به پزشک مراجعه شود تا از تداوم عفونت که منجر به کاهش شنوای ی میشود، جلوگیری به عمل آید.

گوش خارجی، گرفتن امواج

گوش بیرونی یا خارجی را که دیگران آن را می‌بینند لاله گوش می‌گویند. مهمترین کار گوش (بیرونی) گرفتن صداها است. وقتی که صدا ایجاد می‌شود، امواج صوتی تولید و در هوا منتشر می‌شوند؛ بعد از اینکه امواج وارد گوش بیرونی شدند از طریق سوراخ گوش وارد گوش می‌شوند و راهی گوش میانی می‌گردند. یکی از وظایف گوش بیرونی حفظ گوش از طریق جرم گوش می‌باشد؛ این جرم مخصوص، گوش را از پوست اطراف سوراخ گوش در مقابل عفونت‌ها محافظت می‌کند.

گوش‌ها ماده‌ای شبیه موم ترشح می‌کنند تا از داخل گوش محافظت نمایند. اگر ترشح موم خیلی زیاد باشد، سفت می‌شود و ممکن است گوش را به درد بیاورد واگر خودتان بخواهید موم سفت شده را از گوش خارج کنید به گوشتان آسیب خواهد رساند. مجرای گوش خارجی، لوله ایست به طول ۲ یا ۳ سانتیمتر که در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم دارد و به پردهٔ صماخ ختم می‌شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیلهٔ هوا منتقل می‌شود و پس از آن به وسیلهٔ محیط‌های جامد یا مایع به گوش میانی انتقال می‌یابد.

گوش میانی، ارتعاشات مفید

مهمترین کار گوش میانی گرفتن امواج صوتی از گوش خارجی و سازگاری امپدانسی برای گوش داخلی است. گوش میانی امواج صوتی را به لرزش تبدیل می‌کند و از طریق دریچه بیضی به گوش درونی می‌فرستد . این عمل با استفاده از پرده گوش که گوش بیرونی را از گوش میانی جدا می‌کند و استخوانچه های گوش انجام می‌شود.

سه استخوان ریز و ظریف موجود در گوش را استخوانچه های گوش می‌نامند که کوچکترین استخوان های بدن اند. پرده گوش قسمتی از پوست نازکی است که مثل طبلی محکم گسترده شده است و به اولین استخوانچه چسبیده است این استخوان کوچک استخوان چکشی (مالئوس) نامیده می‌شود. استخوان چکشی به استخوان کوچک دیگری چسبیده است که به آن استخوان سندانی گفته می‌شود که به کوچکترین استخوان در بدن متصل است که به آن رکابی می‌گویند.

در آخر با لرزش اسخوان ها پیام عصبی ایجاد شده و به قسمت از مخ که زیر لوب پیشانی قرار دارد فرستاده می شود و مغز آن‌ها را پردازش می کند.

گوش داخلی: شروع تحریکات عصبی

بعد از اینکه امواج صوتی در گوش میانی به ارتعاش تبدیل شده ارتعاشات وارد گوش داخلی می‌شوند. ارتعاشات داخل حلزون شنوایی می‌روند، حلزون شنوایی یک لوله کوچک و حلقه‌ای در گوش داخلی و جزء لابیرنت غشایی است؛ حلزون شنوایی پر از مایع است و روی آن را هزاران مژک پوشانده است. وقتی ارتعاشات صوتی به مایع داخل حلزون شنوایی برخورد می‌کنند، مایع داخل حلزون شروع به لرزیدن می‌کند. انواع مختلف صداها نمونه‌های مختلفی از ارتعاشات می‌سازد؛ ارتعاش باعث حرکت مژک های ریز سلول‌های شنوایی می‌شود و هر چه ارتعاش بیشتر باشد مژک های سلول حلزون بیشتر حرکت خواهد کرد.

مراقبت ازشنوایی

صدا هم می تواند مایه آرامش باشد و هم می تواند اسباب آسیب رساندن به فرد و آزار و اذیت دیگران را فراهم آورد.وقتی سروصدا از حد می گذرد با آثار و عوارضی برای سلامت افراد همراه است. چنین شرایطی را آلودگی صوتی میناميم. الودگی صوتی به معنای سروصدای شدید و طولانی مدت است که می تواند علاوه بر کم شنوای ی، باعث بروز وزوز گوش، استرس، خستگی و تحریک پذیری فرد شود.

کم شنوایی یکی از شایع ترین مشکلات گوش در افراد است. کم شنوایی طیف وسیعی از خفیف تا شدید دارد و در دو طبقهٔ مادرزادی و اكتسابی طبقه بندی میشود. امروزه بسیاری از نوجوانان برای ساعتهای متمادی و متوالی به صدای بلند، از طریق پخش کن نده های قابل حمل موسیقی گوش می کنند.

متخصصان گوش و حلق و بینی هشدار میدهند که زیاد گوش کردن از طريق این ابزارها، احتمال ابتلا به کم شنوای ی اکتسابی را افزایش میدهد. حتى اگر صدای آن از نظر شنونده چندان بلند و گوش خراش هم نباشد. استفاده از این ابزار سلولهای موی )مزک دار( گوش داخلی را تخریب می کند. این سلولها مسئول انتقال ارتعاشات صوتی به مغز هستند از این رو افرادی که از این ابزارها استفاده معرض کم شنوایی قرار دارند.تنها راه قطعي تشخیص کم شنوای ی، آزمایش شنوایی توسط شنوایبی سنج است.

نشانه های اولیه کم شنوایی ناشی از سرو صدا عبارت اند از:

• مشکل در شنیدن و فهمیدن صحبت دیگران، به خصوص در اماکن شلوغ و پرسروصدا؛
• نیاز به افزایش شدید صدای تلویزیون؛
• درخواستهای مکر ر از دیگران برای تکرار آنچه گفتهاند؛
• ناتوانی درشنیدن صداهای بلندی مانند گریه بچه یا صدای زنگ تلفن در اتاق دیگر.

قانون استفاده از ابزارهای شنیداری و هدفون به شرح زیر است:

• قانون أول، نصف میزان حداکثر:صدای پخش شده، معادل نصف میزان حداکثر صدا باشد یعنی اگر دامنه صدا از ۱ تا ۱۰ است، حداکثر صدا روی عدد ۵ تنظیم شود.
• قانون دوم، ۶۰ درصد، ۶۰ دقیقه:استفاده از ابزارهای شنیداری با حداکثر ۶ درصد حد بالای آن باید حداکثر روزی ۶۰ دقیقه باشد و هرچه شدت صدا بالاتر برود باید مدت زمان گوش کردن کمتر شود.
  

  ---

  بیشتر بخوانید:

راه های بهداشت و مراقبت از چشم

۲ هزار بسته بهداشتی توسط باشگاه میلان تدارک دیده شد

بهداشت وایمنی مواد غذایی