ورزش و بیماری
روشهای پیشگیری و درمان در علم پزشکی از دیر باز تا‌کنون رو به توسعه و رشد بوده و محدود به درمانهای دارویی نمی‌باشند. توجه به ورزش و فعالیت بدنی به عنوان راهکار اصلی پیشگیری و نیز درمان بسیاری از بیماریها محسوب شده و عامل ایجاد سلامت عمومی و کاهش سطح ناتوانی در جمعیت بیمار می‌گردد.
بسیاری از این بیماریها ، همچون دیابت نوع دوم و بیماریهای قلب و عروق ، قابل پیشگیری هستند و در جامعه صنعتی امروز ، توجه به ورزش را به عنوان موثرترین عامل پیشگیری در نظر می‌گیرند.
تاثیر ورزش بربیماری دیابت :
در بیماران مبتلا به بیماری قند نوع دوم، نیاز به انسولین برای سوخت و ساز گلوکز ، بر اثر ورزش کاهش می‌یابد زیرا در حین ورزش و بعد از آن حساسیت بافت اسکلتی و بافت چربی نیز به انسولین افزایش می‌یابد و تولید گلوکز کبدی در بدن نیز کمتر می‌شود.
هر گاه بیمار تمرینات بدنی منظم را در برنامه عادی زندگی خود قرار دهد، باید انتظار داشت که نیاز او به انسولین کاهش می‌یابد. ورزش دائمی می‌تواند از اثرات زیانبار دیابت در زندگی بیمار بکاهد و دستگاه قلبی – عروقی را متناسب سازد.
تمرین های هوازی مناسبترین نوع ورزش برای افراد دیابتی به شمار می رود.
ورزش و بیماری های قلبی عروقی
برای فردی که در خانواده‌اش بیماری قلبی – عروقی زودرس سابقه دارد، یک رژیم ورزشی مرتب می‌تواند احتمال وقوع سکته و سایر حوادث قلبی – عروقی را کاهش دهد.
ورزش مرتب باعث بهبود نسبت چربی در سرم خون می‌شود، می‌تواند فشار خون را کاهش دهد و اثر ضد فشار خون و ورزش ، مستقل از اثر آن روی کاهش وزن یا تغییرات ناشی از آن در کارآیی اندامها است.
تست فشار ورزش بر روی قلب ، برای افرادی که از داروهای محدود کننده حداکثر ضربان قلب استفاده می‌کنند، ضروری است.
اگر مبتلا به بیماری قلبی هستید، سراغ ورزش حرفه‌ای نروید!
ورزش های هوازی برای این بیماری مفید هستند. این ورزش‌ها شامل پیاده‌روی، شنا، دویدن ملایم، دوچرخهسواری و ورزش‌هایی است که آستانه هوازی ما را تقویت می‌کنند و منجر به تقویت سیستم قلبی‌عروقی و تنفسی و افزایش طول عمر می‌شوند.
ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری که حالت ایستایی و به زور زدن‌های درجا نیاز دارد اصلا به بیماران قلبی‌عروقی توصیه نمی‌شود چون فشار زیادی به قلب و عروق وارد می‌کنند.
ورزش وبیماری سرطان
ورزش برای مبتلایان به سرطان توصیه می‌شود، چرا که ورزش می‌تواند از عوارض وخیم بیحرکتی بیمار بکاهد و احتمالا دستگاه ایمنی بدن را تقویت کند.
نوع ورزش باید متناسب با شرایط فرد بیمار تجویز شود. شدت ورزش باید در حد پایینی از ضربان قلب ، بین ۶۵ – ۴۰ درصد باقی بماند.
سرطان خون،سرطان استخوان،سرطان معده،سرطان پروستات
ورزش وبیماری کرونا
اگر با سرفه خشک، درد بدن، کوتاه شدن تنفس، خستگی عمومی و گرفتگی و درد سینه وتب مواجه شدید باید دارو درمانی را آغاز کنید. به مدت ۲ تا ۳ هفته لازم است تا بدن درمقابل ویروس های عفونی ریکاوری را انجام دهد و لنفوسیتهای تی بتوانند سلولها را پاک سازی کنند.
بعد از این زمان وقتی علائم از بین رفتند می توانید ورزش را ابتدا” با شدت کم و آهسته شروع کنید.
حتی یک جلسه تمرین می تواند مفید باشد اما تمرینات منظم بسیار مفیدترهستند. تغییرات مولکولی و سلولی در همان چند ثانیه و چند دقیقه اول تمرین رخ می دهد.
یک دوره تمرین ورزشی می تواند بدن را به سمت سلامتی هدایت نماید.
محققان مغتقدند جلسات تمرینی پرشدت و طولانی مدت می تواند سیستم دفاعی بدن را تضعیف کند بنابراین پرهیز از انجام تمرینات پرشدت و استرس زا می تواند گزینه خوبی باشد.
بعضی محققین بر این باورند که تمرینات با شدت متوسط مناسب است اما کمپل و تومر معتقدند که تمرینات با شدت بالا نمی تواند سیستم ایمنی را به خطر بیندازد.
نظریه کمپل و تومر خیلی اختصاصی است و مناسب کسانی است که عادت به تمرینات با شدت بالا و طولانی دارند شواهد شایسته و مناسبی وجود دارد که این مطلب را برای عموم مردم رد می کند در افراد کم تحرک و یا بی تحرک انجام تمرینات شدید ایجاد عوارض می کند.
کرونا ویروس،کمک به بیماران کرونایی
رابطه ورزش وبیماری ام اس
ام اس (MS) بیماری ای مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است که با التهاب در هر مکانی از نخاع و مغز مشخص می شود. شیوع بیماری در زنان ۳ برابر مردان است.
بیمارانی که در برنامه های ورزشی ایروبیک شرکت می کنند، نسبت به بیماران دیگر، سطح آمادگی جسمانی، قلبی و عروقی بیشتری دارند و کمتر احساس خستگی می کنند و نگرش مثبت و مشارکت بیشتری در فعالیت های اجتماعی دارند بنابراین می توان گفت ورزش نقش مهمی در درمان و بهبود و حفظ ظرفیت، عملکرد و توانایی بیماران ام اسی دارد.
چه نوع تمرین هایی برای ام اس مفید است؟
- تمرین های استقامتی (هوازی)
- تمرین های قدرتی
- تمرین های انعطاف پذیری
ورزش و HIV
فعالیت بدنی منظم تاثیرات سودمند بسیاری بر سلامت جسمانی و روانی انسانها اعمال می کند. اگرچه تمرینات بدنی منظم تغییرات مفیدی در بیماران مبتلا به ایدز ایجاد کرده ولی نحوه عمل آن مشخص نیست؛ چون تاثیرات فعالیت بدنی منظم و علائم بیماری ایدز با یکدیگر ترکیب می شوند.
ارتباط بین فعالیت بدنی و عوامل بیماری زا نشان می دهد که با افزایش آمادگی جسمانی، منجر به کاهش عوامل بیماری زا می شود.
در واقع برای نقش ورزش در کنترل این بیماری باید گفت که برنامه تمرینی منظم علاوه بر تغییرات سودمنددر تعداد سلولهای T CD4 (گروهی از سلولهای دستگاه ایمنی ) و ظرفیت های عملکردی، تاثیرات مرگ و میر و بیماری زا را در افراد مبتلا به ایدز به تاخیر می اندازد.
تمرینات مناسب کدام اند؟
- تمرینات هوازی
- تمرینات قدرتی
هپاتیت مانعی برای ورزش نیست
بیماری هپاتیت مانعی برای ادامه فعالیت ورزشکاران نیست و آنها می‌توانند با رعایت اصول ایمنی در زمان افت علائم، به فعالیت‌های خود باز گردند.
هنگامی که فرد مرحله حاد بیماری را طی می‌کند و علائم هپاتیت شدید است، باید هر گونه فعالیت و ورزش را موقتا کنار بگذارد و استراحت کند تا مرحله اول بیماری طی شود و التهاب سلولها کاهش پیدا کند.
این افراد معمولا دچار ضعف سیستم ایمنی هستند و فعالیت ورزشی علائم هپاتیت را شدیدتر می‌کند. ورزشکار می‌تواند پس از فروکش کردن علائم و طبیعی شدن آنزیم‌های کبدی فعالیت خود را از سر بگیرد.
شاید مطالب این سایت مطالب خوبی را در اختیار شما قرار دهد.
