کمردرد بسیار شایع است ، بنابراین تعیین یک دلیل اصلی ممکن است اغلب به بررسی سایر علائم و جزئیات منجر شود. اگر کمردرد هنگام ایستادن یا راه رفتن رخ دهد ، درد ممکن است به دلیل خستگی عضلات باشد.
متناوباً ، ممکن است از یک بیماری پزشکی مانند یکی از موارد زیر باشد:
- تنگی کانال نخاعی
- بیماری دیسک
- هیپرلوردوز
در این مقاله ، برخی از دلایل بالقوه درد کمر را که هنگام ایستادن یا راه رفتن رخ می دهد بررسی می کنیم. همچنین هنگام مراجعه به پزشک و برخی نکات پیشگیری را بیان می کنیم.
خستگی عضلات
پیاده روی طولانی مدت یا ایستادن می تواند عضلات کمر و پاها را خسته یا خسته کند ، که منجر به درد و درد می شود.
این درد یا ناراحتی معمولاً با نشستن یا دراز کشیدن برای استراحت به کمر بهتر می شود.
افرادی که اضافه وزن دارند ممکن است بیشتر در معرض خطر خستگی عضلانی باشند که هنگام ایستادن یا راه رفتن رخ می دهد.
درمان
فرد می تواند خستگی عضلانی را درمان کرده و ناراحتی در ناحیه کمر را کاهش دهد:
- گرم یا سرد درمانی
- مسکن های بدون نسخه (OTC) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن
- تمرینات ملایم برای کشش و شل شدن عضلات سفت
حفظ وزن سالم همچنین می تواند به کاهش استرس در پشت و پاها کمک کند.
تنگی کانال نخاعی کمری
تنگی نخاع باریک شدن ستون فقرات است که می تواند فشار بیشتری به نخاع و اعصاب وارد کند.
تنگی ستون فقرات غالباً در قسمت تحتانی کمر یا ستون فقرات کمری اتفاق می افتد ، جایی که هنگام راه رفتن یا ایستادن می تواند به کمردرد منجر شود. مردم اغلب می بینند که این درد با نشستن یا خم شدن به جلو بهبود می یابد.
علائم دیگر تنگی ستون فقرات کمری می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ضعف در پاها
- بی حسی یا گزگز در کمر ، باسن یا پاها
- سیاتیک ، یا درد شدیدی که از پایین پا تابش می کند
تنگی شدید ستون فقرات ممکن است منجر به مشکلات روده و مثانه و اختلال عملکرد جنسی شود.
تنگی نخاع معمولاً در اثر افزایش سن رخ می دهد و بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال دیده می شود.
با این حال ، برخی از افراد با کانال باریک کانال نخاعی متولد می شوند و تنگی نخاع نیز می تواند به دنبال آسیب نخاعی ایجاد شود.
درمان
یک پزشک ممکن است ابتدا درمان های غیر جراحی را برای افراد مبتلا به تنگی نخاع توصیه کند. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فیزیوتراپی
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن
- تزریق استروئید
- درمان های جایگزین ، مانند درمان کایروپراکتیک یا طب سوزنی
اگر درد فرد بدتر شود یا بهبود نیابد ، پزشک ممکن است یک روش جراحی را برای تثبیت ستون فقرات یا کاهش فشار بر اعصاب نخاعی توصیه کند.
بیماری دیسک دژنراتیو
با افزایش سن ، دیسک های محافظتی که بین هر یک از مهره های ستون فقرات قرار می گیرند می توانند به تدریج ساییده شده و کوچک شوند. تحلیل رفتن این دیسک ها می تواند منجر به مالش استخوان های ستون فقرات به یکدیگر شود که ممکن است باعث کمر درد و سفتی شود.
در حالی که علائم بیماری دژنراتیو دیسک غالباً با راه رفتن بهبود می یابند ، هنگامی که فردی ایستاده یا پیچ خورده ، خم می شود یا بلند می شود ، درد ممکن است بدتر شود.
علائم دیگر بیماری دیسک دژنراتیو ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کمردرد که به باسن و ران تابش می کند
- ضعف در پاها یا پاها
- کمر درد که از نظر شدت و مدت زمان متفاوت است
درمان
گزینه های درمانی برای بیماری دیسک دژنراتیو می تواند شامل موارد زیر باشد:
- NSAID ها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن
- بسته های یخ یا گرما
- فیزیوتراپی
- مهاربند
اگر درمان های محافظه کارانه علائم فرد را بهبود بخشد ، پزشک ممکن است جایگزینی دیسک مصنوعی یا همجوشی ستون فقرات را توصیه کند.
هیپرلوردوز
هایپرلوردوز یک انحنای بیش از حد داخلی ستون فقرات است که باعث برجسته شدن باسن و بیرون آمدن معده می شود.
هنگام خوابیدن به پشت ، ممکن است یک فرد مبتلا به هایپرلوردوز دارای انحنای قابل توجهی به شکل c یا شکاف بزرگ در ناحیه کمر خود باشد. مردم گاهی اوقات این حالت اغراق آمیز را “برگشت به عقب” می نامند.
هایپرلوردوز نیز گاهی اوقات می تواند باعث درد و ناراحتی در ناحیه کمر شود ، که ممکن است بر روی حرکت تأثیر بگذارد یا با ایستادن طولانی مدت بدتر شود.
هایپرلوردوز می تواند در اثر آسیب های ستون فقرات یا شرایطی مانند چاقی ، پوکی استخوان ، اسپوندیولیستیز و راشیتیسم ایجاد شود.
درمان
گزینه های درمان به سن فرد و شدت انحنا و علائم بستگی دارد.
یک پزشک ممکن است به کودکان مبتلا به هایپرلوردوز در حالی که هنوز در حال رشد نیستند از بریس پشت استفاده کند. برای بزرگسالان ، پزشک ممکن است درمان های محافظه کارانه ، مانند مسکن های OTC ، فیزیوتراپی و مدیریت وزن را توصیه کند.
در موارد نادر ، پزشک ممکن است جراحی اصلاحی را توصیه کند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
کمردرد ، هنگام ایستادن یا راه رفتن ، همیشه جای نگرانی نیست و ممکن است با درمان در منزل ، مانند استراحت ، تسکین دهنده درد OTC ، درمان سرما و سرما و کشش ملایم.
اگر درد شدید است ، بهتر نمی شود و یا همراه با سایر علائم نگران کننده یا ناتوان کننده ، فرد باید به پزشک مراجعه کند.
اگر دچار از دست دادن کنترل روده یا مثانه می شوند یا حرکت پا به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد ، باید افراد فاقد کمردرد را تحت مراقبت های پزشکی قرار دهند.
نکات پیشگیری
برخی از نکات برای جلوگیری از کمردرد عبارتند از:
در بیشتر روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. در صورت امکان ، سعی کنید ترکیبی از تمرینات ورزشی با شدت کم و زیاد مانند دوچرخه سواری ، پیاده روی ، کلاس های ایروبیک ، شنا یا استفاده از دستگاه بیضوی را انجام دهید.
تمرین حالت بدنی خوب هنگام راه رفتن ، مانند صاف نگه داشتن کمر و جلوگیری از خم شدن بیش از حد به جلو یا افتادن.
ایجاد تنظیمات مناسب در ایستگاه های کاری برای بهبود ارگونومی. به عنوان مثال قرار دادن صفحه کامپیوتر در سطح چشم و استفاده از صندلی پشتیبانی کننده و تنظیم شده به درستی.
استفاده از تکنیک های مناسب بلند کردن ، از جمله نگه داشتن یک جسم در نزدیکترین حالت ممکن به بدن ، حفظ حالت گسترده ، خم شدن از پاها و نه پشت و جلوگیری از بلند کردن اجسام بیش از حد سنگین.
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل که شامل مقدار زیادی میوه ، سبزیجات ، غلات کامل و پروتئین های بدون چربی باشد.
افرادی که سوال یا نگرانی خاصی در مورد سالم نگه داشتن کمر و عاری از درد دارند باید با پزشک خود صحبت کنند.
خلاصه
کمردرد ، هنگام ایستادن یا راه رفتن ، اغلب از علائم خستگی عضلات یا وضعیت بد بدن است. افراد معمولاً می توانند این درد را در منزل با استراحت ، تسکین دهنده درد OTC ، درمان سرما یا سرما و کشش ملایم درمان کنند.
کمردرد مداوم یا مکرر ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. این شرایط شامل تنگی نخاع ، بیماری دژنراتیو دیسک یا هایپرلوردوز است. افراد باید برای کمر شدید به پزشک مراجعه کنند ، وضعیت آن بهتر نشود ، یا همراه با سایر علائم نگران کننده یا ناتوان کننده رخ دهد.
بیشتربدانید:
چه عواملی باعث کمردرد هنگام تنفس شود؟
کمر درد چیست؟
سرطان پروستات و کمردرد
علت کمردرد و پادرد من چیست؟
۱۰ تمرین برای تقویت کمر
در مورد فیبرومیالژیا در مردان چه می دانید؟
