انواع آمپول های شل کننده عضلات کدامند؟

گرفتگی عضلات که به آن اسپاسم عضلانی هم گفته می‌شود، می‌تواند برای هر کسی و به دلایل مختلف، ایجاد شود. این عارضه که با درد عضلانی همراه است بیشتر در عضلات شکم، بازوها، دست‌ها و پاها، شایع است. گرفتگی عضلات در بیشتر موارد در اثر انجام ورزش‌های سنگین یا ناگهانی و یا در حین پیاده‌روی ایجاد شده و می‌تواند شما را از ادامه فعالیت، بازدارد. معمولاً گرفتگی عضله را می‌توان در خانه و با اقدامات خود مراقبتی درمان کرد. اما با این وجود برخی از داروها(آمپول ها) هم وجود دارند که می‌توانند شدت درد و ناراحتی کاهش دهند.

آمپول های شل کننده عضلات تسکین دهنده درد در ماهیچه‌ها و عضلات بدن، هستند. آمپول متوکاربامول (Methocarbamol)، آتراکوریوم (Atracurium) و اورفنادرین (Orphenadrine) برخی از انواع داروهای رفع گرفتگی عضله هستند.

🔴هشدارها و ایمنی

داروهای شل کننده عضلات برای درد های ناشی از گرفتگی و اسپاسم عضله تجویز می شوند.

با اینکه آمپول های شل کننده های عضلات و همچنین قرض هایی که با این هدف مصرف میشوند می توانند باعث تسکین کوتاه مدت درد حاد کمر و اسپاسم عضلات شوند اما ممکن است عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کنند.

همچنین بعضی از شل کننده عضلات نوعی مخدر هستند. به همین دلیل باید تا حد امکان استفاده از آنها را کنترل کرد.

همچنین پزشکان و داروسازان در مورد استفاده از بعضی داروها یا مصرف الکل به همراه داروهای شل کننده عضلات هشدار می دهند زیرا این تداخلات می توانند خطرناک باشند.

🔴آمپول های شل کننده عضلات چه هستند؟

داروهای شل کننده های عضلات در فرم های قرص و آمپول، شامل دو طبقه بندی دارویی هستند: داروهای ضد اسپاسم (Antispasmodics) و آنتی اسپاستیک (Antispastics).

داروهای آنتی اسپاستیک (Antispastics) با هدف درمان گرفتگی و اسپاسم عضلانی به طور مستقیم بر نخاع یا عضلات اسکلتی بدن تاثیر می گذارند.

Antispasmodics به کم شدن اسپاسم عضلات از طریق سیستم عصبی مرکزی کمک کرده و از انتقال نورون ها در مغز جلوگیری می کنند.

داروهای Antispasmodics و Antispastics میزان دوز مصرفی و عوارض مختلفی دارند.

از آنجایی که این داروها متفاوت عمل می کنند، هرگز نباید به جای یکدیگر استفاده شده یا نوع دیگری از داروها جایگزین آنها شود.

🔴Antispasmodics یا ضد اسپاسم ها

این شل کننده های عضلانی با تغییر هدایت سیستم عصبی مرکزی، اسپاسم عضلات را کاهش می دهند.

دو نوع Antispasmodics وجود دارد: بنزودیازپین ها و غیر بنزودیازپین ها.

بنزودیازپین ها مواد شیمیایی خاصی در مغز را مسدود می کنند و غیر بنزودیازپین ها بر روی مغز و نخاع تاثیر می گذارند.

🔴 انواع Antispasmodics یا ضد اسپاسم ها

🔺دیازپام (Diazepam)

دیازپام یک بنزودیازپین است. این داروی شل کننده عضلات در فرم های قرص، آمپول، شربت و نمونه تنقیه در دسترس است و پزشکا آن را برای اسپاسم عضلانی شدید و اسپاستیسیته همراه با اختلالات عصبی تجویز می کنند. Valium و Diastat برخی نام های تجاری متداول این دارو هستند.

دوز مصرفی:

DailyMed به عنوان یکی از زیرمجموعه های موسسه ملی سلامت (NIH) دوز مصرفی دارو را ۲ تا ۱۰ میلی گرم به صورت خوراکی و برای ۳ تا ۴ مرتبه در روز گزارش کرد.

در صورتی که افراد به تزریق دیازپام نیاز داشته باشند، پزشک دوز اولیه ۵ تا ۱۰ میلی گرم را به صورت تزریق وریدی انجام داده و دوز دیگر را ۳ تا ۴ ساعت بعد توصیه می کند.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی شایع قرص و آمپول دیازپام بعنوان یک شل کننده عضلات عبارتند از:

خواب آلودگی
خستگی (Fatigue)
ضعف عضلانی
از دست دادن حرکت عضلات

در صورتی که افراد از این دارو و یک ماده افیونی (Opioid) استفاده کند، خطر خواب آلودگی شدید یا آرامبخشی وجود خواهد داشت. خطرات دیگر مصرف یک بنزودیازپین به همراه اپیوئید شامل نارسایی تنفسی، کما و مرگ هستند.

🔺کاریسوپرودول (Carisoprodol)

کاریسوپرودول یک غیر بنزودیازپین است. بزرگسالان می توانند از آن برای تسکین بیماری های حاد و دردناک عضلانی استفاده کنند. نام تجاری متداول این دارو در آمریکا Soma است.

پزشکان فقط می توانند حداکثر ۳ هفته آن را تجویز کنند. شواهد کافی برای موثر بودن آن در بلندمدت وجود ندارد.

دوز مصرفی:

دوز مصرفی توصیه شده ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی گرم برای ۳ مرتبه در روز و هنگام خواب است.

عوارض جانبی:

شایع ترین عوارض جانبی مصرف قرص های شل کننده عضلات کاریزوپرودل عبارتند از:

خواب آلودگی یک عارضه جانبی مکرر است و می تواند بر توانایی رانندگی یا کار با ماشین آلات تاثیرگذار باشد.

همچنین پزشکان در مورد خطرات ترکیب این دارو با الکل هشدار می دهند. علاوه بر این خطر ایجاد وابستگی به کاریسوپرودول وجود دارد.

🔺سیکلوبنزاپرین (Cyclobenzaprine)

سیکلوبنزاپرین یک غیر بنزودیازپین است. این دارو زمانی که با استراحت و فیزیوتراپی ترکیب شود، می تواند اسپاسم عضلانی را که به همراه بیماری های حاد عضلانی رخ می دهد را درمان کند. برخی نام های تجاری این دارو Flexeril، Amrix و Fexmid هستند.

سیکلوبنزاپرین به دو شکل خوراکی وجود دارند: قرص های فوری و کپسول های آهسته رهش که بعنوان شل کننده عضلات کاربرد دارند.

دوز مصرفی:

به گزارش DailyMed، پزشکان معمولا مصرف ۵ میلی گرم از آن را برای سه مرتبه در روز توصیه می کنند.

با این حال بعضی از افراد به دوزهای بالاتر مانند ۷٫۵ تا ۱۰ میلی گرم برای سه مرتبه در روز نیاز دارند. حداکثر دوز مصرفی روزانه آن ۳۰ میلی گرم در روز است.

عوارض جانبی:

شایع ترین عوارض جانبی سیکلوبنزاپرین بعنوان قرص یا کپسول شل کننده عضلات عبارتند از:

سرگیجه
خشکی دهان
خواب آلودگی
سر درد
تحریک پذیری
گیجی

افرادی که از داروهایی که بر روی سروتونین عمل می کنند، استفاده می کنند، باید از مصرف سیکلوبنزاپرین اجتناب کنند. زیرا این امر می تواند خطر ابتلا به سندروم سروتونین را افزایش دهد. این سندروم کشنده است.

🔺متاکسالون (Metaxalone)

متاکسالون یک غیر بنزودیازپین است. پزشکان متاکسالون را در ترکیب با استراحت، فیزیوتراپی و سایر روش های درمانی بدون دارو و برای بیماری های دردناک عضلانی تجویز می کنند. نام تجاری این دارو در آمریکا Skelaxin است.

دوز مصرفی:

دوز مصرفی توصیه شده برای افراد بالای ۱۲ سال ۸۰۰ میلی گرم برای سه تا چهار مرتبه در روز است.

عوارض جانبی:

افراد با مصرف متاکسالون عوارض جانبی زیر را تجربه خواهند کرد:

خواب آلودگی
سرگیجه
سر درد
تحریک پذیری
ناراحتی معده

افراد به دلیل خطر ابتلا به سندروم سروتونین نمی توانند متاکسالون را با داروهایی که میزان سروتونین در بدن را تحت تاثیر قرار می دهند، استفاده کنند.

Antispastics

Antispastics بر روی نخاع یا سلول های عضلانی کار می کنند.

این داروها می توانند به بیماری هایی که باعث اسپاسم می شوند مانند فلج مغزی، ام اس (MS) و آسیب نخاعی کمک کنند.

🔴انواع Antispastics

🔺باکلوفن (Baclofen)

سازمان غذا و دارو (FDA)، باکلوفن را برای کنترل اسپاستیسیته در افراد مبتلا به موارد زیر تائید کرده است:

اسپاسم فلکسور
کلونوس یا اسپاسم لرزشی
ضایعات نخاعی
ام اس (MS)

پزشکان فرم های خوراکی مانند قرص یا تزریق داخل نخاعی (آمپول) باکلوفن را به عنوان شل کننده عضلات توصیه کنند. مورد دوم شامل تزریق دارو به کانال نخاع است.

نام تجاری این دارو در آمریکا Lioresal است.

دوز مصرفی:

معمولا پزشکان مصرف قرص های ۵ میلی گرمی را برای سه مرتبه در روز توصیه می کنند. حداکثر دوز مصرفی آن به صورت خوراکی ۸۰ میلی گرم در روز است.

در صورتی که افراد به تزریق داخل نخاعی نیاز داشته باشند، یک دوز ۵۰ میکروگرم دریافت می کنند. در صورت پاسخ به درمان، پزشک مقدار مصرف را تنظیم می کند.

عوارض جانبی:

شایع ترین عوارض جانبی قرص / آمپول باکلوفن بعنوان شل کننده عضلات عبارتند از:

خواب آلودگی
گیجی
ضعف عضلانی
سرگیجه
حالت تهوع

🔺دانترولن (Dantrolene)

دانترولن به کاهش اسپاستیسیتی عضله کمک می کند. نام های تجاری این دارو در آمریکا Dantrium، Revonto و Ryanodex هستند.

دوز مصرفی:

پزشکان برای اسپاستیسیتی عضله میزان ۲۵ میلی گرم در روز را به مدت ۷ روز توصیه می کنند.

وابسته به پاسخ فرد ممکن است دوز مصرفی افزایش یابد. حداکثر دوز مصرفی روزانه ۴۰۰ میلی گرم است.

نمونه تزریق داخل وریدی دانترولن نیز در دسترس است.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی تزریق داخل وریدی دانترولن شامل تغییرات تنفسی است که به دلیل ضعف در عضلات تنفسی و ضعف عضلانی رخ می دهد.

دانترولن خوراکی می تواند به کبد آسیب برساند.

🔺تیزانیدین (Tizanidine)

تیزانیدین هم اثرات Antispasmodic و هم Antispastic دارد. افراد از این دارو برای کمک به مدیریت اسپاستیسیتی ناشی از ام اس (MS) یا ضایعات نخاعی استفاده می کنند.

نام تجاری این دارو در آمریکا Zanaflex است.

دوز مصرفی:

ممکن است پزشکان کپسول های ۲، ۴ یا ۶ میلی گرمی را تجویز کنند. همچنین ممکن است قرص های ۲ یا ۴ میلی گرمی توصیه شود. در صورت لزوم افراد می توانند هر ۶ تا ۸ ساعت یکبار تیزانیدین مصرف کنند.

عوارض جانبی:

افراد معمولا به خوبی تیزانیدین را تحمل می کنند.

بعضی از افراد عوارض زیر را گزارش کردند:

خارش
خواب آلودگی
سرگیجه
ضعف
خشکی دهان
یبوست
رینیت
تکرر ادرار
تاری دید
عصبی شدن
توهم
فشار خون پایین
ضربان قلب کم

🔴داروهای بدون نسخه (OTC)

شل کننده عضلات OTC نیازی به نسخه ندارد اما می تواند خطرات مشابه شل کننده های عضلات تجویزی را داشته باشد.

متوکاربامول (Methocarbamol)

متوکاربامول یک سیستم عصبی مرکزی و مهار کننده عضلات است. کارشناسان مطمئن نیستند که متوکاربامول چگونه کار می‌کند زیرا این دارو هیچ تأثیر مستقیمی بر عضلات ندارد. با این حال، خاصیت آرام بخشی دارد و با مسدود کردن تکانه‌های عصبی به مغز، درد عضلات را تسکین می‌دهد.

مکانیسم اثر

متوکاربامول به‌طور عمده بر روی سیستم عصبی مرکزی اثر کرده و به‌طور مستقیم بر روی عضلات اسکلتی اثرنمی‌کند. اثر شل‌کنندگی عضلاتی این دارو ممکن است ناشی از تضعیف CNS باشد.

اکثر پزشکان یک داروی شل کننده عضلات را برای کاهش درد عضلات از جمله کمر درد ،گردن درد برای کمک به حرکت بهتر عضلات توصیه می‌کنند. با این وجود، این تنها درمان برای بهبودی کامل نیست. گاهی اوقات شل کننده‌های عضلانی، مانند متوکاربامول، در ترکیب با درمان‌های دیگر درد موثر هستند. تحرک شما همچنین با استراحت، فیزیوتراپی و ورزش‌های کششی بهبود می‌یابد.

🔴انواع دارویی متوکاربامول

دوز نهایی متوكاربامول به دو صورت جامد (قرص / كپسول) و مایع (تزریق) در دسترس است. به عنوان مثال، داروی کلی با نام تجاری Robaxin 500 قرص‌های گرد و نارنجی روشن است که در یک بطری بسته بندی شده است.

فرمول شیمیایی آن C11H15NO5 و وزن مولکولی ۲۴۱٫۲۴ است. این همان چیزی است که متوکاربامول در سطح مولکولی به نظر می‌رسد.

نحوه مصرف متاکارمابول:

در صورت تجویز قرص ۵۰۰ میلی گرمی توسط پزشک، ممکن است در ابتدا سه قرص و سپس ۲ قرص برای حفظ اثر آن توصیه شود. در صورت تجویز قرص ۷۵۰ میلی گرمی، ممکن است در ابتدا دو قرص و سپس یک یا دو قرص برای حفظ اثر توصیه شود.

به طور کلی در این دستورالعمل ها توصیه می شود که ۶ گرم در روز برای ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول درمان مصرف شود. اگرچه در صورت بروز مشکل شدید پزشک می تواند مصرف ۸ گرم را در این دوره توصیه کند.

پس از آن پزشک توصیه می کند تا مقدار مصرف به ۴ میلی گرم در روز کاهش یابد.