آسیب دیدگی آرنج و بررسی آناتومی آن برای درمان آن

پرتاب کردن از بالای سر فشار و آسیب بسیار زیادی را به آرنج وارد می کند. آسیب دیدگی آرنج در بین ورزشکاران پرتابگر دیده میشود در بازی بیس بال،پرتاب دیسک،پرتاب نیزه و دیگر ورزشکاران ورزش های پرتابی این فشارهای زیاد دائما تکرار می شوند و این می تواند منجر به بروز جراحات جدی ناشی از استفاده بیش از حد شود.

برخلاف جراحت شدیدی که در اثر زمین خوردن یا برخورد به یک بازیکن دیگر ایجاد می شود، یک جراحت ناشی از استفاده بیش از حد به طور تدریجی و به مرور زمان اتفاق می افتد. در بسیاری از موارد جراحات ناشی از استفاده بیش از حد زمانی ایجاد می شوند که حرکت ورزشکار در یک مدت زمانی تکرار شود.

اگرچه جراحات آرنج که در اثر پرتاب به وجود می آیند، معمولاً در میان پرتاب کنندگان دیده می شوند اما ممکن است برای هر ورزشکاری که مکررا حرکات پرتابی از بالای سر را انجام میدهد نیز اتفاق بیافتد.

آسیب شناسی آرنج

دررفتگی آرنج شایع ترین در رفتگی در اطفال و دومین در رفتگی در بالغین بعد از شانه است. پایداری مفصل آرنج بر خلاف سایر مفاصل بدن توسط یک قاب استخوانی و کمتر توسط رباط ها تامین می گردد. نیروی لازم برای ایجاد این آسیب باید قابل توجه باشد تا آن را ایجاد کند. ورزش عامل ۵۰% از در رفتگی های آرنج است که عمدتاً در نوجوانان و جوانان ورزشکار ایجاد می شود.

دو نوع در رفتگی آرنج داریم : در رفتگی به عقب که در ۹۰% موارد مشاهده می شود و در رفتگی به جلو. که در ۱% موارد رخ می دهد. در اطفال علت عمده در رفتگی آرنج لغزندگی سر استخوان زن زبرین است.

آناتومی کاربردی

آرنج مفصلی با حرکات باز و بسته شدن می باشد که دامنه حرکات آن از زاویه صفر درجه تا ۱۵۰ درجه می تواند تغییر کند. مفصل آرنج را دو استخوان بازو و نازک نی شکل می دهند که مفصلی با یک ساختار استخوانی قوی می باشد و توسط سر استخوان درشت نی و زائده منقاری حمایت می گردد و لذا به همین خاطراست که در رفتگی آن نیاز به نیروهای شدید دارد.

پایداری رباطی مفصل را دو رباط جانبی داخلی و جانبی خارجی تامین می کنند. این رباط ها آرنج را در برابر نیروهایی که از جوانب به آرنج وارد می شود حمایت می کنند.از آنجا که در رفتگی به عقب شایع تر است آسیب های بافت نرم (عصب, عضله , عروق) هم شایع تر است چرا که اغلب در نوع در رفتگی به عقب آسیب بافت نرم همراه داریم.

بیومکانیک ورزشی

بصورت تئوریکال ورزش هایی مثل دوچرخه سواری و ژیمناستیک ریسک در رفتگی آرنج را افزایش می دهند اما هنوز ثابت نشده است.

شرح حال:

الف)در رفتگی خلفی

فرد اغلب سابقه ای از افتادن روی دست را بیان می کند (سقوط از روی دوچرخه) وضعیت دست هنگام سقوط در حالتی بوده که بازو دور از بدن و آرنج بازبوده است.

می تواند در رفتگی در وضعیتهای رخ دهد که آرنج بیش از حد در مقابل فشاری باز شود.(وزنه برداری)

ب)در رفتگی قدامی

عمدتاً ناشی از ضربه مستقیم به پشت آرنج و اغلب شکستگی همزمان استخوانی داریم.

علل در رفتگی

بر خلاف در رفتگی شانه در رفتگی قبلی آرنج یک عامل مستعد کننده برای آسیب مجدد نیست. عمدتاً ناشی از سقوط بر روی دست است.لغزندگی سر استخوان زند زبرین در اطفال علت مهمی است.

تصویربرداری

قبل از جا انداختن باید یک عکس AP و lat رادیوگرافی گرفته شود . بعد از جا انداختن هم باید رادیوگرافی صورت گیرد و وضعیت بررسی گردد . CT اسکن می تواند در ارزیابی کامل و گسترده شکستگی های همراه با در رفتگی مفید باشد . MRI کاربرد کمی دارد.

رگ به رگ شدن

رگ به رگ شدن معمولا باعث کشیدگی و پارگی لیگامنت ها اتفاق می افتد. یک یا چند لیگامنت در اثر این رگ به رگ شدن دچار آسیب دیدگی آرنج میشوند. رگ به رگ شدن زمانی اتفاق می افتد که آرنج یا بیش ازحد کشیده میشود و یا دربرخورد با قسمت سخت بازو دچار فشردگی وجمع میشود. میزان شدت این آسیب دیدگی به میزان آسیب به لیگامنت ها(کل لیگامنت یا قسمتی ازآن) وتعداد لیگامنت ها بستگی دارد.

آرتروز آرنج

آرتروز مفصل آرنج میتواند انواع مختلفی داشته باشد که به آنها بیماری های تکرارشده میگویند. معمولا آرتروز با نشانه هایی چون التهاب مفصل آرنج ،گرما ،حرارت ، تورم،درد آرنج ،ضعف ومحدودیت در حرکت میباشد. دامنه حرکتی بیمارانی که مبتلا به آرتروز هستند به دلیل اینکه تورم مفاصل باعث جلوگیری ازحرکت آن میشود کاهش میابد.

درمان

فاز حاد

جا انداختن سریع و بدون درنگ همراه با بررسی بعد از جا انداختن بوسیله رادیوگرافی است. باید هر چه سریع تر بعد از جا انداختن حرکات آهسته مفصلی صورت گیرد. در مطالعات دیده شده که بی حرکت ۳ هفته ای بعد از جا انداختن می تواند منجر به قفل شدن مفصل گردد. لذا هر چه سریعتر باید حرکت مفصلی بصورت باز و بسته کردن آرنج صورت گیرد. در صورت وجود علائم عصبی – عروقی نیاز به جراحی وجود دارد.

فاز بهبودی

افرادی که در پیگیری آسیب دیدگی آرنج قبلی دچار کاهش دامنه حرکات مفصلی شده اند نیاز به یک دامنه فیزیوتراپی شدید دارند تا دامنه حرکات بهبود یابد. در این فاز باید تقویت عضلات موثر روی مفصل هم صورت گیرد.

بازگشت به رقابت

اغلب افراد ۱ هفته بعد از آسیب دیدگی آرنج می توانند به فعالیت ورزشی باز گردند. در صورت عمل جراحی این زمان بیشتر خواهد شد. قبل از بازگشت به تمرین باید معاینه کامل از نظر قدرت عضلانی, دامنه حرکات و وضعیت عصبی-عروقی توسط متخصص پزشکی ورزشی صورت گیرد.

پیشگیری

در ورزش های با ریسک بالا می توان از محافظ های آرنج استفاده نمود. در کودکان نباید آن ها را از ساعد یا مچ دست بطرف خود کشید یا بلند کرد.

پیش آگهی

• ۵۰% از افراد دچار در رفتگی بهبودی کامل و دامنه حرکات طبیعی مفصلی پیدا می کنند.
• %۳۵ از افراد دچار در رفتگی دچار درجاتی از کاهش دامنه حرکت مفصلی می شوند.

مفصل آرنج شما از استخوان ، غضروف ، رباط ها و مایع تشکیل شده است. ماهیچه ها و تاندون ها به حرکت مفصل آرنج کمک می کنند. هنگامی که هر یک از این ساختارها صدمه دیده یا بیمار است ، دچار مشکلات آرنج می شوید.

بسیاری از موارد می توانند آرنج شما را آزار دهند. یک علت شایع تاندونیت ، التهاب یا آسیب در تاندونهایی است که عضله را به استخوان وصل می کند. تاندونیت آرنج یک آسیب ورزشی است ، اغلب از بازی تنیس یا گلف. همچنین ممکن است از استفاده بیش از حد از آرنج دچار تاندونیت شوید.

از دیگر علل درد آرنج می توان به بریدگی و فشار خون ، شکستگی (استخوان شکسته) ، دررفتگی ، بورسیت و ورم مفاصل اشاره کرد. درمان به علت بستگی دارد.

بیشتر بخوانید:

پیچ خوردگی و آسیب مچ پا و راه های تشخیص و درمان آن

آسیب صفحه ی رشد چه عوارضی را به دنبال دارد؟

آسیب غضروف مفصلی در ورزشکاران جوان

آسیب های استخوان و انواع شکستگی