استرین
استرین عبارت است از کشیدگی یا پارگی تاندون یا عضلات. حرکات پیچیده دست نیاز به کمک واحدهای عضله – تاندون دارد، بطوریکه کشیدگی های عضلانی دست غالبا” به کرات رخ می دهد. 
علت عارضه استرین چیست؟
استفاده ی بیش از اندازهاز واحد عضلانی وتری ممکن است منجر به نوعی آسیب شوند که آن را استرین مزمن می نامند.
در صورتی که استرین به دلیل فشار زیاد و یا یک ضربه ی شدید اتفاق افتد آن را استرین حاد می گویند.
از آسیب های تاندونی و انگشت می توان به انگشت جرسی (پارگی تاندون تا کننده عمقی انگشتان) و انگشت چکشی (پارگی تاندون باز کننده بند انتهابی انگشت اشاره نمود.انواع استرین عبارتند از:
۱٫ خفیف یا درجه یک:
در این نوع از کشیدگی، تارهای عضله بیش از حد کشیده می شود که در آن حداکثر ۵ درصد از تارها دچار پارگی می شوند. این حالت موجب نزول قدرت یا ایجاد محدودیت در حرکت نخواهد شد. انجام حرکات فعال یا کشش غیر فعال، موجب بروز درد در موضع و توام با ناراحتی است. در صورتیکه تاندون آسیب دیده باشد، ممکن است ورزشکار متوجه وقوع پارگی نشود و همین باعث توسعه آسیب شود.
- پارگی منحصر به چند تار عضلانی می باشد.
- مقداری درد و مزاحمت در واحد عملکردی عضلانی-وتری
- تروم ناچیز و ترشحات در بافت های صدمه دیده
- نزول قدرت و محدودیت حرکتی
- احساس درد در هنگام کشش منفی و حرکت فعال
- کاهش سریع استقامت
درمان
- استراحت و جلوگیری از حرکت فعال واحد عضلانی وتری آسیب دیده
- برای استرین درجه یک نیاز به تزریق استروئید نمیباشد
- جلوگیری و حمایت عضو بهترین روش درمان است
۲٫استرین متوسط یا درجه دو:
پارگی نسبی تارهای عضله و تاندونی. در این مرحله قدرت کاهش می یابد و دامنه حرکتی محدود می شود. هر تلاش و کوشش به منظور انجام انقباض، باعث تشدید درد خواهد شد. در نتیجه درد مانعی برای انقباض عضله خواهد بود.
- در استرین درجه دو نزول قدرت به دلیل پارگی عضله به شدت دیده می شود.
- در استرین درجه سه تمام عضله پاره میشود ولی در درجه دو تماما پاره نمی شود.
- تشخصی استرین درجه دو دقیقا مانند درجه یک است اما واکنش فرد نسبت به درد بیشتر و شدید تر است.
- نزول قدرت در استرین درجه دو بین ۱۰تا۹۰درصد می باشد.
درمان
- گذاشتن یخ و کیسه آب یخ و تزریق موضعی لیدوکائین به همراه حمایت عضو آسیب دیده
- جلوگیری از حرکات و یا متوقف کردن حرکات شدید عضلانی بنابر این بستن اتل و بانداژ عضو آسیب دیده
- در صورت گذراندن دوری درمان و شروع فعالیت تمرین به آستانه شروع درد متوقف شود.
۳٫استرین شدید با درجه ۳:
پارگی کامل تارهای عضله یا تاندون کشیدگی عضلانی شدید نیاز به جراحی دارد.کشیدگی های عضلانی مزمن توسط استفاده بیش از حد از عضله به وجود می آید، ولی کشیدگی های عضلانی حاد به علت صدمه و ضربه مستقیم یا فشار بیش از حد بوجود می آیند که در این حالت عضله توانایی انقباض را نخواهد داشت.
- پاره شدن قسمتی از الیاف واحد عضلانی-وتری را استرین درجه میگویند
- علت استرین درجه سه نیروی مقاومیکه بیشتر از نیروی واحد عضلانی میباشد که ممکن است وتر-عضله یا محل اتصال وتر پاره شود
- تشخیص استرین درجه سه معمولا مشکل بوده زیرا انقباضات غیر اردی شدید و کوتاه مدت و هم پارگی واحد عضلانی-وتری منجر به از بین رفتن عملکرد آن می شوند و به همین دلیل تشخیص آن مشکل است مانند:پارگی سر بلند عضله دوسر بازویی-جهار سر ران و یا همسترینگ.
پارگی کامل در تاندون ها زمانی رخ می دهد که تاندون دچار تخریب بافتی شده باشد.این حالت بویژه در خصوص ورزشکاران مسنی که پس از سال ها تمرین نکردن به عرصه ورزش باز می گردند،پیش می آید.
درمان
- اگر تشخیص در مراحل اولیه صورت گیرد واحد عضلانی قابل درمان است.
- درمان استرین درجه سه باید قبل از استخوان و یا لیگامنت صورت گیرد و توجه به این عمر خیلی مهم است.
- باید تشخیص داد ایا صدمه بر روی عضله یا وتر است با تشخیص صحیح نتیجه عمل بسیار رضایت بخش است.
علائم و نشانه ها
دانستن تفاوت بین نشانه و علامت مهم است. معمولا نشانه مشاهده می شود، اما علامت، احساس و تجربه می شود، که این احساس توسط بیمار انجام می شود، مانند احساس وجود درد که تا خود فرد گزارش ندهد، قابل مشاهده نیست، ولی تورم، تغییر شکل، کبودی و … قابل مشاهده می باشند.
اما علائم و نشانه های استرین عبارتند از:
- احساس درد با تیر کشیدن در لحظه وقوع آسیب
- در هنگام حرکت و کشش معمولا” اگر عضله در حال استراحت باشد، درد اندک خواهد بود.
- در پارگی جزئی وجود درد، مانع از انقباض عضله می شود. در پارگی کامل، عضله بنابر دلایل مکانیسمیه توانایی انقباض را نخواهد داشت،
- تورم و قرمزی محل آسیب
- کاهش قدرت در کشیدگی های عضلانی شدید یا متوسط
- صدای خش خش وقتی ناحیه مصدوم با انگشتان فشار داده می شود.
قابل ذکر است در پارگی جزئی گاهی اوقات می توان تغییر شکل بخشی از عضله را احساس کرد. در پارگی کامل این تغییر شکل در سرتاسر بطن عضله وجود خواهد داشت. ممکن است عضله به طرف بالا جمع شود و یک برجستگی غده مانند را ایجاد کند. هم چنین ورزشکار قادر به حرکت دادن عضله ای که وتر آن پاره شده است، نمیباشد.
لازم به ذکر است که پارگی جزئی در تاندون به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می گردد که در نوع حاد آن، بیمار گزارشی از سابقه بروز ناگهانی درد در حادثه ای خاص یا فعالیتی ویژه ارائه می دهد. ولی در نوع مزمن، فرد مصدوم،سابقه ای از بروز درد، بدون آنکه وقوع ضربه را به یاد داشته باشد، ارائه می دهد. از دیگر علائم پارگی جزئی مزمن تاندون می توان به دیاگرام حلقه درد اشاره نمود که در آن ممکن است فرد در خلال گرم کردن احساس درد کند ولی بعد درد برطرف و دوباره با افزایش کار ظاهر می شود.
علل ایجاد آسیب
- استفاده بیش از حد و مداوم عضله – تاندون در ساعد – مچ دست
- کشش غیر عادی که این کشش اغلب در عضلات دو مفصله عاملی برای پارگی می باشد مانند عضله چهار سر ران و در ورزشهایی مانند بیسبال، دو سرعت، پرش، فوتبال آمریکایی و فوتبال که مستلزم انقباضهای انفجاری عضله است بطور مکرر رخ می دهد.
- صدمه شدید یا نیروی زیاد به ساعد- مچ دست
- گرم نکردن مناسب
- تمرین روی عضله ای که قبلا” آسیب دیده و هنوز ضعیف است و برنامه توان بخشی به خوبی بر روی آن اجرا نشده است، در نتیجه آسیب جدی قبلی، عضله ممکن است دارای بافت لیفی ناشی از زخم یا بافت اسکار باشد. این بافت نسبت به عضله خاصیت ارتجاعی کمتری دارد، بنابراین مستعد صدمه است.
- عضله ای که فشار زیادی را تحمل کرده و خسته باشد، به سادگی آسیب می بیند.
هنگامی که آسیب ناشی از برخورد و تصادم مستقیم باشد، در اترله شدگی عضله میان نیروی خارجی و استخوان زیر آن، پارگی عمقی و خونریزی رخ می دهد. هم چنین در عضله های سطحی امکان پارگی ناشی از فشار وجود دارد.
استرین ممکن است در ورزش های پریرخوردی مانند کشتی، یا ورزشهایی که نیاز به مشت کردن مداوم دارند نظیر تیراندازی، تنیس، گلف و ژیمناستیک بیشتر رخ دهد.
ارزیابی کلی
ارزیابی آسیب های تاندونی بسیار مشکل است و بطور شایع می توانند مورد غفلت واقع شوند. بنابراین برای تشخیص این آسیب ها یک معاینه کامل و دقیق از دست ضروری است. علاوه بر این، تک تک انگشتان باید بطور جداگانه معاینه شوند. البته باید ابتدا علائم اولیه را بررسی نمود، مانند وجود درد، تورم، تغییر رنگ و….جهت بررسی دقیق تر باید عضو مصدوم را با عضو سالم مقایسه نمود. اگر این علائم وجود داشت، باید اقدامات اولیه که در ذیل خواهد آمد صورت گیرد و در صورت لزوم، مصدوم به بیمارستان منتقل گردد. ولی اگر علائم مشهود نبود می توان برای تشخیص آسیب از اطلاعات زیر استفاده نمود.
تغییر در وضعیت با حالت طبیعی دست، مهمترین یافته در آسیب تاندون است. به طور معمول حالت دست به شکلی است که همه انگشتان بطور سلسله وار تا هستند. این خمیدگی بتدریج از سمت انگشت نشانه به سمت انگشت کوچک بیشتر می شود. با وجود این، اگر یکی از تاندون های تا کننده آسیب ببیند. این سیر طبیعی مختل می شود و انگشت آسیب دیده بیشتر در وضعیت باز شده، قرار می گیرد. در مواردی که تاندون باز کننده دچار جراحت یا پارگی می شود، انگشت آسیب دیده بیش از معمول تا می شود زیرا هیچ نیرویی مقابل و مخالفی در برابر عمل تا کننده سطحی و تا کننده عمقی انگشتان وجود ندارد.
معاینه فیزیکی شامل آزمایش عملکرد همه تاندونها در تک تک انگشتان می باشد و بطور کلی، در پارگی کامل یک تاندون، تمام عملکرد آن از بین می رود. ولی اگر جراحت تاندون نسبی باشد، ورزشکار توانایی به حرکت در آوردن آن را دارد و در صورتی که در برابر یک نیروی مقاوم آزمایش شود، درد و ضعف خواهد داشت.
معاینه باز کننده های انگشتان دست
معاینه باز کننده های انگشتان دست به این شیوه انجام می گیرد که بیمار دستش را روی یک سطح صاف (مانند میز ) گذاشته و سپس سعی می کند انگشتان خود را یکی یکی بطور مستقل از روی میز بلند کند. علاوه بر این از روی اثر ناشی از محل اتصال تاندون به عضله نیز می توان سلامت این تاندون را بررسی کرد.اگر تاندون ها سالم باشند، باز کردن غیر فعال مچ دست موجب تا شدن انگشتان می شود. در حالیکه تا کردن غیر فعال مچ سیب باز ش دن انگشتان خواهد شد.
بنابراین، اگر یکی از تاندون های باز کننده پاره شود، انگشت مبتلا هنگام تا کردن غیر فعال مچ دست باز نخواهد شد.برای معاینه تاندون های تا کننده، نیاز به تفکیک تا کننده سطحی از تا کننده عمق انگشتان است. عملکرد تا کننده عمقی انگشتان را به این شکل می توان بررسی کرد که مفصل بین انگشتی نزدیک به تنه را بطور ثابت در وضعیت باز شده نگه داشته و سپس از مصدوم می خواهیم که نوک انگشتان خود را بطور فعال تا کند.
برای تفکیک عملکرد تا کننده سطحی انگشتان، سایر انگشتان را بطور ثابت در حالت باز شده نگه داشته، سپس از بیمار می خواهیم که انگشت قفل نشده اش را بطور فعال تا کند. با ثابت نگه داشتن سایر انگشتان در وضعیت باز شده، از مشارکت تاندون تا کننده عمقی انگشتان در تا کردن مفصل بین انگشتی دور از تنه جلوگیری می شود.
عوارض استرین
۱-اگر فعالیت زود از سر گرفته شود، زمان بهبودی طولانی خواهد شد.
۲-استعداد و آمادگی برای صدمات مکرر
۳-مفاصل بی ثبات و ملتهب متعاقب صدمات مکرر
۴-التهاب محل اتصال به استخوان (التهاب ضريع)
۴-ناتوانی مداوم و همیشگی
۵-تشکیل بافت زخم یا بافت اسکار یا بافت جوشگاهی
تارهای عضلانی که تحت فشار بیش از حد قرار داشته و درنتیجه دچار پارگی و خونریزی شده اند، مقداری از قابلیت انقباض خود را از دست می دهند. فضای حد فاصل تارهای پاره شده با لخته ی خون پر می شود و به مرور بافت همبند را تشکیل می دهد. این حالت، به مرور به بافت زخم تبدیل می شود. این روند درمانی باعث می شود که محدوده ی صدمه دیده نسبت به نواحی سالم از نظر قابلیت ارتجاعی تفاوت داشته باشد و به همین لحاظ چنانچه تمرینها خیلی زود هنگام و با شدت باشد،عضله دوباره دچار صدمه خواهد شد، چنانچه بافت زخم سبب بروز مشکلاتی شود، به ناچار باید بوسیله جراحی برداشته شود.
۷-تشکیل استخوان زايد ( میوزیت اسی فیکن)
برخورد مستقيم موجب خونریزی درون عضلانی با بین عضلانی می شود. اگر درمان سریع و کافی اجرا نشود، ممکن است خونر بڑی عمقی و درون عضلانی به تدریج استخوانی شود و در ناحیه آسیب دیده استخوان تولید شود. به این وضعیت میوزیت استخوانی شونده با التهاب استخوانی له گفت می شود.
روند استخوانی شدن در طول روند درمان و به وسیله تکرر تصادم یا انقباض، ادامه خواهد یافت. این حالت، در نقطه ای از عضله مصدوم که تفاوت قدرت و قابلیت ارتجاعی دارد، ایجاد می شود و با افزایش احتمال وقوع مجدد صدمه توام است. هنوز کاملا مشخص نیست که چرا بعضی از سلولها در ناحیه آسیب دیده شروع به تولید استخوان می کنند.
بعضی از محققان اعتقاد دارند که این استخوان سازی به معنای آسیب دیدن استخوان زیری به هنگام وقوع گرفتگی است. ولی این موضوع بطور قطع ثابت نشده است.تولید استخوان خودبخود متوقف نشده ولی می تواند منجر به درد و سفتی قابل ملاحظه در عضله درگیر شود.
۸-پارگیهای عضلانی ممکن است باعث ایجاد شبه آماس شود.
پارگیهای کامل عضلانی در مراحل پیشرفته خود ممکن است گاهی اوقات اشتباه تفسیر شده و آماس تلقی شوند. هنگام معاینه ناحیه درگیر، پارگی توده ای که بتدریج از نظر اندازه بزرگ می شود ، آشکار خواهد شد.
پارگی های عضلانی می تواند ناشی از کشش غیر عادی و یا فشار باشد. پارگی ناشی از کشش غیر عادی در نتیجه کشش یا بار بیش از حد ایجاد می شود و معمولا در بخش سطحی عضله یا در ابتدا و انتهای عضله اتفاق می افتد. این پارگی نتیجه نیروی درونی است که ورزشکار در عضله خویش تولید می کند.
در ورزشهایی مانند بیسبال، دو سرعت، پرش، فوتبال آمریکایی و فوتبال که مستلزم انقباض های انفجاری عضله است، پارگی ناشی از کشش غیرعادی مکررا اتفاق می افتد. این پارگی ها اغلب در عضلاتی که بر دو مفصل عمل می کنند، واقع می شوند. مانند عضلات همسترینگ، چهار سر رانی، دوقلو و دوسر بازویی.
علائم پارگی مینیسک زانو و درمان آن
پارگی ناشی از فشار
بر اثر ضربه مستقیم ایجاد می شود. عضله بر استخوان زیرین خود فشرده می شود. به عنوان مثال، در بازی فوتبال، زانوی یک بازیکن با ران بازیکن دیگر برخورد می کند، و ممکن است موجب بروز خونریزی عمقی در داخل عضله وی گردد. همچنین در عضله های سطحی امکان پارگی ناشی از فشار وجود دارد.
خونریزی ممکن است درون عضلانی و یا بین عضلانی باشد. در خونریزی درون عضلانی که در اثر پارگی یا له گی رخ می ۱۵۸۱ ، از غلاف ، ماه آغاز و موج، افزایش فار رون به راه می شود که به «ایل ایجاد فشار بر روق خونی سبب خنثی شدن زمینه هر گونه خونریزی بعدی خواهد گردید. تورم ایجاد شده در ۴۸ ساعت اولیه افزایش می یابد و با حساسیت، درد و نقص حرکتی همراه است. اگر غلاف عضلانی تخریب شده باشد، خونریزی به فضای بین عضله ها یا بافتهای اطراف وارد می گردد.
خونریزی بین عضلانی
هنگامی رخ می دهد که غلاف عضلانی و عروق مجاور آن آسیب ببیند. فشار پس از افزایش ابتدایی که ناشی از سرعت خونریزی است، به سرعت کاهش می یابد. معمولا ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از بروز صدمه، با فاصله ای نسبت به محل آسیب خون مردگی و تورم ناشی از خونریزی مشاهده می گردد. با توجه به عدم استمرار افزایش فشار، تورم موقتی است و عملکرد عضله به سرعت باز خواهد گشت.
معاینه مکرر موضع آسیب دیده به منظور تعیین نوع خونریزی، بین عضلانی یا درون عضلانی، دارای اهمیت است ، کاهش تورم و بازگشت سریع عملکرد، نشانه خونریزی بین عضلانی است و عدم تغییر یا افزایش تورم توام با عملکرد ضعیف حاکی از خونریزی درون عضلانی است.
تشخیص صحیح
تشخیص صحیح و دقیق حائز اهمیت فراوان است، زیرا شروع تمرینهای پیش از موعد در عضله هایی که دچار خونریزی یا پارگی کامل شده اند، می تواند باعث بروز خونریزیهای بعدی شود و گاهی اوقات نیز تشکیل بافت زخم(Scar tissue) را افزایش می دهد.
اگر صدمه برای بار اول باشد، مراقبت صحیح و زمان بهبودی کافی قبل از شروع فعالیتهای طبیعی، از ناتوانی دائمی جلوگیری خواهد کرد. رباط و تاندون های پاره نیاز به زمان ترمیم و بهبودی معادل زمان بهبود شکستگی دارند میانگین زمان بهبودی عبارتست از :
- استرین درجه ۱، ۲ تا ۱۰ روز
- استرین درجه۲، ۱۰روز تا ۶ هفته
- استرین درجه ۳، ۶ تا ۱۰ هفته
اگر صدمه تکرار شود، عوارض ذکر شده همگی با احتمال بالاتری رخ خواهد داد.مثلا هنگامی که دونده صد متر از تخته استارت جدا میشود نیرویی بر بعضی واحد های عضلانی وتری او توسط تخته استارت وارد میشود. این نیرو ممکن است باعث استرین حاد شود.
بیشتر بخوانید:
کشیدگی عضلات همسترینگ (پشت ران)
اقدامات خودیاری کشیدگی همسترینگ
کشیدگی زائده ای در محل نشست وتر
درمان رگ به رگ شدن کمر (کشیدگی عضلات)
